Οι σπουδές στο Τμήμα Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας διαρκούν οκτώ (8) διδακτικά εξάμηνα (τέσσερα – 4 – έτη). Οι φοιτητές/τριες καλούνται να παρακολουθήσουν (επιτυχώς) 20 Υποχρεωτικά μαθήματα (Υ) που ανήκουν στον τομέα της πληροφορικής και των πολιτισμικών σπουδών.
Υποχρεωτικά μαθήματα (Υ) διδάσκονται στα τρία (3) πρώτα έτη σπουδών (έξι πρώτα εξάμηνα), ενώ στο τελευταίο (τέταρτο) έτος (έβδομο και όγδοο εξάμηνο) οι φοιτητές/τριες καλούνται να παρακολουθήσουν μόνον μαθήματα υποχρεωτικά κατ’ επιλογή (ΥΕ). Τα Υποχρεωτικά μαθήματα (Υ) προσφέρονται ως εξής :4 (τέσσερα) κατά το πρώτο, δεύτερο, τρίτο και τέταρτο εξάμηνο (α΄ & β΄ έτος), και 2 (δύο) κατά το πέμπτο και έκτο εξάμηνο (γ΄ έτος).
|
Α Έτος 1ο Εξάμηνο
|
|
Μέσα από μια πληθώρα διδακτικού υλικού, δραστηριοτήτων εντός της αίθουσας διδασκαλίας και ομαδικών εργασιών, οι φοιτητές/τριες του Τμήματος Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας: (1) Μαθαίνουν πως να κατανοούν μικρά και μεγάλα επιστημονικά κείμενα (έντυπα ή ηλεκτρονικά) γραμμένα στα αγγλικά (2) Εξοικειώνονται στη συγγραφή περιλήψεων στα αγγλικά και στα ελληνικά δύσκολων επιστημονικών κειμένων, (3) Μαθαίνου να συμμερίζονται τις γνώσεις που αποκτούν μέσω των περιλήψεων με τους υπόλοιπους συμφοιτητές και συμφοιτήτριές τους προφορικά στην αγγλική γλώσσα. (4) Διδάσκονται πώς να διεξάγουν έρευνα στην ειδικότητά τους στην αγγλική γλώσσα σε έντυπη και ηλεκτρονική μορφή, και (5) Μαθαίνουν πως μπορούν να χρησιμοποιήσουν τις γνώσεις που απέκτησαν στην ζωή τους και την επαγγελματικής τους σταδιοδρομία (Knowledge management), με τη δημιουργία και χρήση της ηλεκτρονικής δίγλωσσης Βάσης Δεδομένων Ορολογίας (ΒΔΟ) [αγγλικά: ελληνικά].
Αυτό το μάθημα εισάγει τους φοιτητές και τις φοιτήτριες στη μελέτη των κοινωνικών και πολιτισμικών δομών και μεταβολών που συνδέονται με τη διαδικασία της διαμόρφωσης που οδήγησε στην ανάδυση των σύγχρονων κοινωνιών. Πιο συγκεκριμένα, επιχειρεί να παρακολουθήσει αυτή την ιστορική διαδικασία της μετάβασης στη νεωτερικότητα, επικεντρώνοντας στην επίδραση που άσκησαν ο Διαφωτισμός, ο ορθολογισμός και η εκβιομηχάνιση στη συγκρότηση νέων μορφών κοινωνικών και πολιτισμικών δομών και σχέσεων (όπως ήταν για παράδειγμα οι ταξικές και έμφυλες σχέσεις ή οι δυτικές θεωρήσεις και αναπαραστάσεις σχετικά με τις μη δυτικές κουλτούρες). Σ’ αυτό το πλαίσιο, αποδίδεται ιδιαίτερη προσοχή κυρίως στις πολιτισμικές αναπαραστάσεις –αντιλήψεις, ιδέες, πεποιθήσεις, αξίες, στάσεις και πρακτικές, οι οποίες διαμόρφωσαν τις ατομικές και συλλογικές ταυτότητες, αλλά και διαμορφώθηκαν από αυτές καθ’ όλη τη διάρκεια της μακράς περιόδου της διαμόρφωσης της νεωτερικότητας. Αποδίδοντας μεγαλύτερη έμφαση στη μελέτη του πολιτισμικού φαινομένου, αυτό το μάθημα επίσης εισάγει τους φοιτητές και τις φοιτήτριες στις θεωρητικές προσεγγίσεις που αναλύουν την αναπαράσταση ως σημασιοδοτική πρακτική που σχετίζεται με τα νοήματα, τη γνώση και την ισχύ (power). Ακόμη, εφοδιάζει τους φοιτητές και τις φοιτήτριες με τις διαφορετικές σημασίες τις οποίες οι έννοιες ‘πολιτισμός’ και ‘κουλτούρα’ μεταφέρουν στη σύγχρονη δυτική σκέψη. Η διεξαγωγή του μαθήματος υλοποιείται μέσα από δεκατρείς διαλέξεις. Ο εβδομαδιαίος προγραμματισμός των θεματικών του μαθήματος παρουσιάζεται διεξοδικά κατά την πρώτη διάλεξη και στη συνέχεια παρατίθεται στο e-class του μαθήματος.
Το μάθημα περιλαμβάνει τη διδασκαλία στην πληροφορική και των προγραμματισμό αρχικά μέσω μιας σειράς εισαγωγικών διαλέξεων με θέμα το υλικό και το λογισμικό των Η/Υ, τα αριθμητικά συστήματα, τα δίκτυα και το Διαδίκτυο. Στη συνέχεια η διδασκαλία περιλαμβάνει την εισαγωγή στο προγραμματισμό εστιάζοντας στις γενικές αρχές σχεδίασης προγραμμάτων, στον ορισμό των αλγορίθμων, στην σχεδίαση λογικών διαγραμμάτων ροής, στις τεχνικές σχεδιασμού αλγορίθμου, και στην επίλυση αλγοριθμικών προβλημάτων. Τέλος η διδασκαλία ολοκληρώνεται με την εισαγωγή στον προγραμματισμό με τη γλώσσα προγραμματισμού Python όπου η διδασκαλία περιλαμβάνει το συντακτικό της γλώσσας και συγκεκριμένα: μεταβλητές, σταθερές, εκφράσεις, βασικοί τύποι δεδομένων, προτάσεις και τελεστές. Έπειτα διδάσκονται οι βασικές εντολές εισόδου/εξόδου δεδομένων, οι εντολές ελέγχου ροής και οι εντολές επανάληψης.
Το μάθημα αναλύει μία γκάμα μαθηματικών θεμάτων που αποτελούν τον πυρήνα των τεχνολογιών που χρησιμοποιούνται στην Πολιτισμική Πληροφορική. Αυτά είναι: Σχέσεις-συναρτήσεις, άλγεβρα Boole, γεωμετρία, γραμμική άλγεβρα, σειρές, παράγωγος-ολοκλήρωμα, και στατιστική.
Σκοπός του μαθήματος είναι η εισαγωγή σε βασικές θεωρητικές και τεχνικές γνώσεις που αφορούν τις οπτικοακουστικές τέχνες και την παραγωγή οπτικοακουστικού υλικού. Σε αυτό το πλαίσιο, αναλύονται τα στάδια της παραγωγής ενός οπτικοακουστικού έργου, εξετάζονται βασικά τεχνικά χαρακτηριστικά των ψηφιακών καμερών, όπως και του βοηθητικού εξοπλισμού, και παρουσιάζονται βασικοί κανόνες σύνθεσης εικόνων/πλάνων (κάμερα και φωτισμός), με σκοπό τη δημιουργία νοηματικού περιεχομένου. Στη συνέχεια, παρουσιάζονται βασικές αρχές/κανόνες της εικονοληψίας και πραγματοποιείται εισαγωγή σε απλό λογισμικό για μοντάζ εικόνας και ήχου. Στη διάρκεια των μαθημάτων προβάλλεται πληθώρα παραδειγμάτων από οπτικοακουστικά έργα και δίνονται απλές πρακτικές ασκήσεις εικονοληψίας και μοντάζ, με σκοπό την ψηφιακή καταγραφή γεγονότων. Η προβολή και ανάλυση αποσπασμάτων από ταινίες όλων των ειδών, όπως και η εφαρμογή των θεωρητικών γνώσεων στις ορισμένες ασκήσεις, αποτελούν αναπόσπαστο μέρος της διδασκαλίας και γι’ αυτό είναι απαραίτητη η συνεχής παρουσία στις διαλέξεις του μαθήματος.
Από το ξεκίνημα της ανθρώπινης ιστορίας, η εξέλιξη της επικοινωνίας καθόρισε τους ρυθμούς των κοινωνικών και πολιτισμικών ανακατατάξεων και την πορεία της γνώσης. Στο συγκεκριμένο μάθημα παρουσιάζονται σε ένα ευρύτερο ιστορικό και κοινωνικό πλαίσιο το έντυπο, το ραδιόφωνο, ο κινηματογράφος, η τηλεόραση και το διαδίκτυο ως τεχνολογίες που καθόρισαν και καθορίζουν, σε μεγάλο βαθμό, τις οικονομικές, πολιτιστικές αλλά και τις κοινωνικές εξελίξεις στο σύγχρονο κόσμο. Η ιστορία των μέσων αντιμετωπίζεται κριτικά εξετάζοντας κατά περίπτωση τις επιδράσεις τους στις ανθρώπινες συμπεριφορές, ατομικές και συλλογικές. Η εφεύρεση της τυπογραφίας υπήρξε σημαντικός σταθμός στη διαμόρφωση του σύγχρονου δυτικού κόσμου, καθώς συνέβαλε καταλυτικά στις επαναστάσεις που έλαβαν χώρα μετά τον 14ο αιώνα. Η Ιταλική Αναγέννηση, η Προτεσταντική Μεταρρύθμιση, ο Γαλλικός Διαφωτισμός, η Βιομηχανική Επανάσταση, η Πυρηνική Επανάσταση καθώς και η Επανάσταση της Πληροφορίας εξετάζονται μέσα από την οπτική των επικοινωνιακών εξελίξεων και των κοινωνικών συνθηκών που διαμορφώθηκαν σε κάθε χρονική περίοδο. Ταυτόχρονα, στο πλαίσιο του μαθήματος δίνεται έμφαση στο ρόλο που έχουν σήμερα τα ΜΜΕ τόσο ως θεσμός στο ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο, αλλά και ως βιομηχανία υπό μια οικονομική οπτική.
Το μάθημα περιλαμβάνει τη διδασκαλία σε: Εννοιολογική Θεμελίωση όρων των Ψηφιακών Ανθρωπιστικών Σπουδών, ιστορική επισκόπηση των μετασχηματισμών των ψηφιακών μέσων (Αρχαιολογία των Ψηφιακών Μέσων), Τεκμηρίωση- Οπτικοποίηση- Καταγραφή/Αποθήκευση, Αλληλεπίδραση- Διάχυση- Συνδεσιμότητες, Αλγόριθμοι και Τεχνητή Νοημοσύνη, Οικολογίες του 21ου αιώνα (χωροχρονικές αναδιατάξεις, η ανασυγκρότηση του υποκειμένου, ο επαναπροσδιορισμός της «κοινωνικότητας), Μνήμη και ψηφιακότητα, Μελέτες περίπτωσης (Ιστορία, Αρχαιολογία, Μουσειολογία, Ανθρωπολογίες του «ψηφιακού», Ψηφιακά Μέσα και Πολιτιστική Διαχείριση).
|
|
Α Έτος 2ο Εξάμηνο
|
|
Το μάθημα αποτελεί εισαγωγή στα πολυμέσα και στις τεχνολογίες που εφαρμόζονται στην ανάπτυξη και χρήση των αντίστοιχων συστημάτων. Στο μάθημα διδάσκονται οι βασικές έννοιες και όροι της τεχνολογίας πολυμέσων, καθώς και οι τεχνικές και τα πρότυπα που αφορούν τη κωδικοποίηση, συμπίεση, αποθήκευση, και αναπαράσταση διαφορετικών μέσων: υπερκειμένου, γραφικών, ήχου, και βίντεο. Επίσης, περιγράφεται το υλικό (hardware) και λογισμικό (software) που χρησιμοποιούνται στη δημιουργία, επεξεργασία και αναπαραγωγή διαφορετικών μέσων και παρουσιάζονται βασικά εργαλεία συγγραφής πολυμέσων. Τέλος αναφέρονται οι αρχές σχεδίασης και ανάπτυξης πολυμεσικών εφαρμογών. Στο εργαστηριακό μέρος του μαθήματος οι φοιτητές εξοικειώνονται με εργαλεία συγγραφής πολυμεσικών εφαρμογών κυρίως ελεύθερου λογισμικού.
Το μάθημα εισάγει τους φοιτητές στις βασικές έννοιες των τεχνολογιών του διαδικτύου, και στα προβλήματα σχεδιασμού και ανάπτυξης ιστοσελίδων και δικτυακών ιστότοπων. Αρχικά πραγματοποιείται μια εισαγωγή στις βασικές έννοιες και αρχές λειτουργίας των δικτύων υπολογιστών, του διαδικτύου και του Παγκόσμιου Ιστού. Παρουσιάζονται διαφορετικοί τρόποι οργάνωσης περιεχομένου στον Ιστό και εργαλεία για τον έλεγχο ορθότητας και απόδοσης ιστοτόπων (web sites). Παρουσιάζονται αναλυτικά η γλώσσα HTML5 που χρησιμοποιείται για την ανάπτυξη ιστοσελίδων στο διαδίκτυο και η τεχνολογία CSS3 για τη κοινή μορφοποίηση εγγράφων στον Ιστό. Το μάθημα πραγματεύεται επίσης αρχές και τεχνικές καλού σχεδιασμού ιστοτόπων. Στο εργαστηριακό μέρος του μαθήματος οι φοιτητές εξοικειώνονται με τη συγγραφή HTML5 και CSS3 κώδικα καθώς και με τεχνικές και εργαλεία για την ανάπτυξη και δημοσίευση ιστότοπων.
Τo μάθημα αφορά στην ανάπτυξη αλγορίθμων με τις αρχές του δομημένου διαδικαστικού προγραμματισμού. Επιλέχτηκε η γλώσσα C, ως η πλέον χαρακτηριστική γλώσσα για τη διδασκαλία τόσο του δομημένου προγραμματισμού όσο και των βασικών δομών δεδομένων. Η C αποτελεί επίσης τη βάση για τις πιο σύγχρονες γλώσσες αντικειμενοστρεφούς προγραμματισμού όπως η C++, η Java και η C#. Διδάσκεται η γλώσσα προγραμματισμού C: Συντακτικό της γλώσσας: μεταβλητές, σταθερές, εκφράσεις, βασικοί τύποι δεδομένων, προτάσεις, τελεστές. Είσοδος/έξοδος δεδομένων. Εντολές ελέγχου ροής. Επαναλήψεις, Συναρτήσεις, Δείκτες, Πίνακες, Δομές, Κανάλια επικοινωνίας και διαχείριση αρχείων.
Το μάθημα περιλαμβάνει τη διδασκαλία σε: Εννοιολογική Θεμελίωση όρων (Πολιτισμός, Νεωτερικότητα, Μετανεωτερικότητα), Η πολιτισμική πολιτική στην Ευρώπη μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, Η διαχείριση της πολιτιστικής κληρονομιάς στην Ελλάδα αλλά και σε διεθνές επίπεδο, Τα μουσεία στην Ελλάδα: Ιστορικοί μετασχηματισμοί και σύγχρονες προκλήσεις, Πολιτιστική Επικοινωνία, Προστασία της παγκόσμιας πολιτιστικής και φυσικής κληρονομιάς. Η συμβολή της στο πεδίο της διαχείρισης πολιτιστικής κληρονομιάς, Πολιτιστική Κληρονομιά και αειφόρος ανάπτυξη, Τουρισμός και πολιτιστική διαχείριση, Πολιτιστική Διαχείριση και Νέες Τεχνολογίες.
Το μάθημα εισάγει τους φοιτητές και τις φοιτήτριες στη μελέτη των σημαντικών αλλαγών που σχετίζονται με νέες κοινωνικές και πολιτισμικές δομές και ταυτότητες οι οποίες αναδύονται στον μεταβιομηχανικό και ολοένα και πιο παγκοσμιοποιημένο κόσμο του ύστερου 20ου και του πρώιμου 21ου αιώνα. Σε αυτή την προοπτική, παρουσιάζει και συζητά κριτικά θεωρητικές προσεγγίσεις που αναλύουν τον ρευστό και διαρκώς μεταβαλλόμενο χαρακτήρα της μετανεωτερικότητας και τη σχέση ανάμεσα στη νεωτερική και μετανεωτερική κοινωνία. Έμφαση δίνεται σε θεωρητικές προσεγγίσεις που αναδύθηκαν μέσα από το μεταδομιστικό κίνημα και αμφισβητούν βασικές αρχές της νεωτερικότητας. Επίσης, το μάθημα παρουσιάζει τα βασικά σημεία της συζήτησης σχετικά με την αναλυτική επάρκεια των παραδειγμάτων και των θεωριών της νεωτερικότητας όταν εφαρμόζονται στην ανάλυση της μετανεωτερικής εποχής.
Η διεξαγωγή του μαθήματος υλοποιείται σε δεκατρείς διαλέξεις. Ο εβδομαδιαίος προγραμματισμός των θεματικών του μαθήματος παρουσιάζεται διεξοδικά κατά την πρώτη διάλεξη και στη συνέχεια παρατίθεται στο e-class του μαθήματος
Το μάθημα εστιάζει στη χρήση ποσοτικών μεθόδων έρευνας στις Κοινωνικές Επιστήμες. Αρχικώς, οι φοιτητές/τριες έρχονται σε επαφή με έννοιες όπως μεταβλητή, κλίμακα, πληθυσμός, δείγμα, αξιοπιστία και εγκυρότητα της έρευνας. Στη διάρκεια του εξαμήνου, οι φοιτητές/τριες εξοικειώνονται με τη χρήση του στατιστικού πακέτου SPSS, που αποτελεί ιδιαίτερα χρήσιμο εργαλείο ανάλυσης ποσοτικών δεδομένων.
Περιεχόμενο του μαθήματος αποτελεί η εμφάνιση και εξέλιξη της πολιτιστικής πολιτικής, των πολιτιστικών θεσμών και της διοίκησης και διαμόρφωσης στρατηγικής στα πολιτιστικά ιδρύματα, από το 19ο αιώνα έως σήμερα στο διεθνή και τον Ελληνικό χώρο.
Μέσα από μια πληθώρα διδακτικού υλικού, δραστηριοτήτων εντός της αίθουσας διδασκαλίας και ομαδικών εργασιών, οι φοιτητές/τριες του Τμήματος Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας: (1)Αποκτούν ακαδημαϊκές δεξιότητες στην αγγλική γλώσσα (EAP): Μέσα από υψηλού επιπέδου έρευνα στη βιβλιοθήκη και το διαδίκτυο προς εξεύρεση βιβλιογραφικών αναφορών και αξιολόγηση τους, (2) Αποκτούν υψηλού επιπέδου Συγγραφικές και Προφορικές Δεξιότητες στα αγγλικά: Μέσα από: a.Προφορικές παρουσιάσεις στα αγγλικά; b. Τη συγγραφή επιστημονικού Δοκιμίου (essay writing) και μικτής βιβλιογραφίας (βιβλιογραφικές πηγές γραμμένες στο Λατινικό αλφάβητο [π.χ. αγγλικά, γαλλικά] και βιβλιογραφικές πηγές γραμμένες σε άλλο σύστημα γραφής [π.χ. ελληνικά, αραβικά, κινέζικα, ρώσικα]);c. Παράφραση, αναδιατύπωση επιστημονικών απόψεων επιστημόνων χωρίς να διολισθαίνουν στο παράπτωμα της λογοκλοπής (plagiarism);d. Συγγραφή Συνοδευτικής Επιστολής (Cover Letter) στα αγγλικά; και e.Συγγραφή Βιογραφικού Σημειώματος (CV) στα αγγλικά. (3) Αποκτούν διαγλωσσικές και διαπολιτισμικές ικανότητές: Μέσα από τη μελέτη και σύγκριση: a. Διαφορετικών ύφων γραφής και παρουσίασης στα αγγλικά (π.χ. Βρετανικά και Αμερικάνικα Αγγλικά) έτσι ώστε οι φοιτητές/τριες να αναπτύξουν διαπολιτισμική ικανότητα των αγγλικών που χρησιμοποιούνται ανά τον κόσμο (Englishes ή World English), και b.Των ακαδημαϊκών και επαγγελματικών δεξιοτήτων στην αγγλική και την ελληνική γλώσσα.
Το μάθημα αποτελεί μια εισαγωγή στη θεωρία και πρακτική της χρήσης software για μοντάζ. Στο θεωρητικό μέρος του μαθήματος, περιγράφεται η τεχνολογία των ψηφιακών αρχείων βίντεο και ήχου και αναλύεται η συμβολή τους στην διαδικασία παραγωγής ενός οπτικοακουστικού έργου. Δίνεται ιδιαίτερη σημασία στην κατανόηση του ρόλου της τεχνολογίας όχι ως μιας απλής τεχνικής επιλογής αλλά ως μηχανισμού που αναδιοργανώνει και ανασυντάσσει το περιεχόμενο ενός οπτικοακουστικού έργου. Στο πρακτικό μέρος δίνεται βάρος στην εκμάθηση βασικών open access προγραμμάτων ψηφιακού μοντάζ με στόχο την απόκτηση βασικών τεχνικών γνώσεων σχετικά με την ψηφιακή επεξεργασία οπτικοακουστικών δεδομένων.
|
|
Β Έτος 3ο Εξάμηνο
|
|
To μάθημα αφορά στην εισαγωγή στον αντικειμενοστρεφή προγραμματισμό. Η μετάβαση από τον διαδικαστικό στον αντικειμενοστρεφή προγραμματισμό είναι το στοίχημα και ο στόχος του μαθήματος. Επιλέχτηκε η γλώσσα Python η οποία συνδυάζει τις δύο αυτές φιλοσοφίες προγραμματισμού και κάνει πιο ομαλή και λιγότερο οδυνηρή τη μετάβαση από τη μία φιλοσοφία προγραμματισμού στην άλλη. Χρησιμοποιώντας τα εργαλεία της γλώσσας, αναλύονται σταδιακά όλες οι έννοιες του αντικειμενοστρεφούς προγραμματισμού. Ιδιαίτερη προσοχή δίδεται στην αντικειμενοστρεφή σχεδίαση των προγραμμάτων και όχι μόνο η χρήση αντικειμενοστρεφών εργαλείων. Οι γνώσεις που θα αποκτηθούν από τη παρακολούθηση του μαθήματος κάνουν εύκολη την εκμάθηση και άλλων γλωσσών αντικειμενοστρεφούς προγραμματισμού όπως η Java, η C++ και η C#.
Το μάθημα περιλαμβάνει μεθόδους σχεδιασμού και υλοποίησης διαδραστικών συστημάτων στο διαδίκτυο. Το θεωρητικό μέρος του μαθήματος συνοδεύεται από πρακτική εξάσκηση στο εργαστήριο Η/Υ με τη χρήση λογισμικών πακέτων ελεύθερου λογισμικού/λογισμικού ανοικτού κώδικα, τα οποία βοηθούν στην καλύτερη αφομοίωση της διδαχθείσας ύλης.
Εισαγωγή: Έννοιες και ορισμοί της Τέχνης. Οι παραδοσιακές Καλές Τέχνες και η Ιστορία της Τέχνης. Θεωρία και Μεθοδολογία της Ιστορίας της Τέχνης. Περίοδοι της Ιστορίας της Τέχνης, από την προϊστορία έως τη σύγχρονη εποχή. Ορολογία της τέχνης. Οι έννοιες του ρεαλισμού/φυσιοκρατίας και της αφαίρεσης. Η Αισθητική Φιλοσοφία και οι πρώτες θεωρίες για την τέχνη.Οι σημαντικοί προϊστορικοί πολιτισμοί της Ανατολής. Η Αίγυπτος. Οι πολιτισμοί του Αιγαίου και της ηπειρωτικής Ελλάδας. Η τέχνη της Κλασικής Αρχαιότητας.Η Κλασική Τέχνη: Στοιχεία αρχιτεκτονικής, Γλυπτική, Αγγειογραφία. Ο Ευρωπαϊκός Μεσαίωνας και οι αισθητικές θεωρίες του. Η Βυζαντινή και Μεταβυζαντινή Τέχνη. Η Γοτθική Τέχνη. Η Αναγέννηση.Ο Ουμανισμός, η γεωμετρική προοπτική και οι αισθητικές θεωρίες της Αναγέννησης. Το κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο της Αναγέννησης. Τέχνη και επιστήμη.Ο Μανιερισμός και το Μπαρόκ, Ιστορικό και κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο. Το Ροκοκό. Ο χαρακτήρας της Ευρωπαϊκής τέχνης του 18ου αιώνα.Οι αισθητικές θεωρίες της τέχνης από τον 17ο έως το 19ο αιώνα. Ο Διαφωτισμός και οι επιδράσεις του. Ο Νεοκλασικισμός και ο Ρομαντισμός, η ακαδημαϊκή τέχνη και ο Ιμπρεσιονισμός στην Ευρώπη, οι νέες τάσεις στην τέχνη και το θεωρητικό τους πλαίσιο. Ο Μετα-ιμπρεσιονισμός και ο Σεζάν, η περίπτωση της Ελλάδας, η Σχολή του Μονάχου και η Ευρώπη.Το κοινωνικοπολιτικό και θεωρητικό πλαίσιο του Μοντερνισμού, τα ρεύματα του Μοντερνισμού στην Ευρώπη (Φωβισμός, Κυβισμός, Φουτουρισμός, Νταντά και Σουρεαλισμός, Εξπρεσιονισμός, Κονστρουκτιβισμός), η σχέση Μοντέρνας τέχνης και Ψυχανάλυσης (Πικάσο, Σουρεαλιστές, Ντε Κίρικο και ο Φρόϋντ). Η υποδοχή του Μοντερνισμού στην Ελλάδα. Έλληνες Μοντερνιστές. Ο Ελληνοκεντρικός και ο Συνεπής Μοντερνισμός. Η Ευρώπη και η Ελλάδα μετά το 1945 Το θεωρητικό πλαίσιο και οι παρακαταθήκες του Μοντερνισμού, έλευση και έννοιες του Μεταμοντέρνου.
Το μάθημα εξετάζει την ιστορία των κινούμενων εικόνων και τους τρόπους που αυτές αποτελούν μέρος της πολιτιστικής κληρονομιάς της ανθρωπότητας. Σε αυτό το πλαίσιο, στο μάθημα θα αναλύσουμε τα χαρακτηριστικά του οπτικοακουστικού αποθέματος (πχ ταινίες) ως τεκμήρια και θα έρθουμε σε επαφή με ένα θεωρητικό και μεθοδολογικό πλαίσιο για τη μελέτη της κινηματογραφικής ιστοριογραφίας, μέσα από τον διάλογο με τις ταινίες και τους χώρους που αυτά φυλάσσονται (Αρχεία, Μουσεία, Ταινιοθήκες). Τέλος, θα εξετάσουμε την τύχη των οπτικοακουστικών έργων και θα παρουσιάσουμε θεωρητικές προσεγγίσεις της δραστηριότητας τεκμηρίωσης, διάσωσης και διάδοσης των οπτικοακουστικών, μέσω της διαδικασίας προγραμματισμού και προβολής τους από τους οργανισμούς που τα φιλοξενούν και από οργανισμούς που συμπράττουν στην ίδια αποστολή, όπως για παράδειγμα τα φεστιβάλ κινηματογράφου.
Η αφήγηση έχει χαρακτηριστεί ως ένα επικοινωνιακό φαινόμενο ή πράξη που περιγράφει την ανθρώπινη κατάσταση, την φανταστική ή πραγματική, μέσω μιας σειράς γεγονότων που αναπαριστούν τη δράση. Η αφήγηση μπορεί να λάβει τη μορφή προφορικού ή γραπτού λόγου, αλλά και να χρησιμοποιήσει ποικίλα μέσα για να εκφραστεί όπως ο ήχος, η εικόνα και η ζωντανή δράση. Με αυτόν τον τρόπο και με την ευρεία έννοια της, η αφήγηση συναντάται στα προφορικά παραμύθια, τα μυθιστορήματα, το θέατρο, τον κινηματογράφο και άλλες αναπαραστατικές τέχνες, στα κόμικς και σε ποικίλα ψηφιακά μέσα, όπως τα διαδικτυακά παιχνίδια, τα ντοκιμαντέρ, και οι εφαρμογές ανάδειξης χώρων πολιτιστικού ενδιαφέροντος. Βασικό στοιχείο κάθε αφήγησης αποτελεί η δομή της, ο τρόπος δηλαδή που οργανώνονται οι επιμέρους ιστορίες και οι μεταξύ τους σχέσεις, ώστε να γίνεται λόγος για γραμμικά και μη-γραμμικά αφηγήματα. Σκοπός του μαθήματος είναι να εξετάσει εισαγωγικά το ευρύτερο πλαίσιο της αφήγησης για να εστιάσει, αναλύσει και να συζητήσει κριτικά τις μορφές και τη λειτουργία της αφήγησης καθώς και τα σύγχρονα πεδία εφαρμογής της στον τομέα του πολιτισμού. Παράλληλα, οι φοιτητές θα έχουν τη δυνατότητα να αξιοποιήσουν τα θεωρητικά και μεθοδολογικά ζητήματα που θα διδαχθούν για να δημιουργήσουν ένα σενάριο μη-μυθοπλαστικής αφήγησης με θέμα από τον ευρύτερο τομέα των Δημιουργικών και Πολιτιστικών Βιομηχανιών
Το μάθημα εστιάζει στις τεχνολογίες Διαδικτύου και Παγκόσμιου Ιστού δίνοντας έμφαση στα συστήματα διαχείρισης περιεχομένου (CMS) και στην ανάπτυξη εφαρμογών στον Ιστό με χρήση CMS WordPress. Αρχικά γίνεται επισκόπηση τεχνολογιών που καλύπτουν το χώρο των δικτύων υπολογιστών, Διαδικτύου, Παγκόσμιου Ιστού, CMS, κ.α. Στη συνέχεια γίνεται διάκριση μεταξύ απλών εργαλείων ανάπτυξης ιστότοπων και των CMS. Η έμφαση δίνεται και στις δύο, παρουσιάζοντας και δουλεύοντας τις περιπτώσεις των τεχνολογιών Bootstrap framework και Wix/WordPress αντίστοιχα. Tέλος, αναπτύσσονται εφαρμογές Ιστού με χρήση του WordPress CMS (forms, forums, blogs, κλπ.).
Το μάθημα της Γραφιστικής Ι αφορά στη χρήση των στοιχείων και αρχών σχεδιασμού και της σωστής επιλογής τους χρησιμοποιώντας την σχεδιαστική γλώσσα. Τα θέματα του μαθήματος περιλαμβάνουν βασική ορολογία και σχεδιαστικούς κανόνες, μια εισαγωγή στη γραφιστική που στόχο έχει να οδηγήσει στην ανακάλυψη και κατανόηση της οπτικής γλώσσας. Αναλυτικότερα, εξετάζονται ζητήματα όπως η φόρμα και η σύνθεση και η αξία τους στη διαδικασία σχεδιασμού, η ισορροπία, ο ρυθμός και η αρμονία. Επίσης αναλύονται οι βασικές αρχές της θεωρίας του χρώματος και της σημειολογίας τους καθώς επίσης και η βασικές αρχές της Τυπογραφίας και του τυπογραφικού κάναβου.
Το μάθημα αυτό αφορά στην εισαγωγή των φοιτητών και φοιτητριών στη θεωρία και μεθοδολογία της διδασκαλίας με σκοπό αφενός την κατανόηση της πολυπλοκότητας και της πολυμορφίας του φαινομένου της διδασκαλίας και αφετέρου τη συνειδητοποίηση της σημασίας του για την αγωγή. Επιδίωξη του μαθήματος είναι να οικοδομηθούν τα θεωρητικά θεμέλια και να καλλιεργηθεί η ικανότητα και η ετοιμότητα για το σχεδιασμό, την οργάνωση, την υλοποίηση και την αξιολόγηση της διδακτικής πράξης. Ειδικότερα επιδιώκεται η βαθμιαία εξοικείωση με τις μαθητοκεντρικές διδακτικές μεθόδους και ιδιαίτερα η ανάδειξη της ελευθερίας και της δημιουργικότητας των εκπαιδευτικών προς διδασκαλίες πρωτότυπες, ελκυστικές και αποτελεσματικές, αλλά και προς τη συγκρότηση της προσωπικής θεωρίας για τη διδασκαλία. Επίσης, αναδεικνύεται η ανάγκη μιας συνεχούς μεταρρυθμιστικής-παιδαγωγικής προσπάθειας η οποία αποτελεί γνώρισμα κριτικά σκεπτόμενων, υπεύθυνων και αποτελεσματικών εκπαιδευτικών που, έχοντας επίγνωση της διδακτικής ελευθερίας τους, είναι σε θέση να οδηγούν τους/τις μαθητές/τριες σε κατάσταση προβληματισμού εμπλεκόμενοι οι ίδιοι/ες οι μαθητές/τριες σε αυτή, καθώς και την ώθησή τους σε αυτενεργό δράση, δημιουργική έκφραση και αποτελεσματική μάθηση.
Το μάθημα αποτελεί μια εισαγωγή στις ποιοτικές μεθόδους έρευνας. Χωρίζεται σε τρεις ενότητες. Στην πρώτη παρουσιάζεται η συμβολή και χρήση των ποιοτικών μεθόδων στις κοινωνικές επιστήμες καθώς και η σχέση τους με τη θεωρία (ανθρωπολογική, κοινωνιολογική, πολιτισμική). Στη δεύτερη το μάθημα εστιάζει στις συνθήκες διεξαγωγής, καθώς και στα εργαλεία και μέσα εφαρμογής της ποιοτικής μεθόδου. Σε αυτή την ενότητα οι φοιτητές συγκροτούν ομάδες εργασίας, επιλέγουν θέμα άσκησης πεδίου και προετοιμάζουν το σχεδιασμό και την υλοποίηση. Στην τρίτη ενότητα το μάθημα επικεντρώνει στην άσκηση των φοιτητών με παρουσιάσεις των εργασιών που βρίσκονται στο τελικό στάδιο ολοκλήρωσης.
|
|
Β Έτος 4ο Εξάμηνο
|
|
Το μάθημα αποτελείται από τις παρακάτω ενότητες,το πεδίο της Αλληλεπίδρασης Ανθρώπου Μηχανής,ορισμοί και αντικείμενο μελέτης, επισκόπηση και συστατικά στοιχεία του πεδίου, η σημασία της διεπαφής με το χρήστη.Γνωστικά μοντέλα, Αισθητήρια αντίληψη, Προσοχή και μνήμη,Οργάνωση γνώσης και νοητικά μοντέλα, (Κοινωνικά χαρακτηριστικά της ανθρώπινης συμπεριφοράς).Μεθοδολογίες σχεδιασμού, Οδηγίες σχεδίασης διαδραστικών συστημάτων και Κανόνες ευχρηστίας. Αξιολόγηση διαδραστικών συστημάτων, Αναλυτικές μέθοδοι αξιολόγησης ευχρηστίας, Πειραματικές μέθοδοι αξιολόγησης ευχρηστίας, Διερευνητικές μέθοδοι αξιολόγησης ευχρηστίας, Χρήση ειδικών ερωτηματολογίων. Εισαγωγή σε προχωρημένα θέματα φυσικής και ευφυούς Αλληλεπίδρασης
Το μάθημα αποτελεί μια εισαγωγή στην κατεύθυνση της Εκπαιδευτικής Τεχνολογίας, μέσα από τη συζήτηση των βασικών θεμάτων που αφορούν τις κλασσικές θεωρίες μάθησης του Συμπεριφορισμού, Εποικοδομισμού και της Κοινωνικο-πολιτισμικής προσέγγισης (ή Κοινωνικού Εποικοδομισμού), διάφορες Εναλλακτικές Παιδαγωγικές Προσεγγίσεις στην Εκπαίδευση, καθώς και την πρακτική των Νέων Τεχνολογιών Μάθησης και Επικοινωνίας. Συγκεκριμένα, αρχικά προσδιορίζει το ρόλο και τη σημασία των Τεχνολογιών Μάθησης και Επικοινωνίας μέσα από ένα πλαίσιο κριτικής και προβληματισμού. Κατόπιν εστιάζει στις βασικές αρχές των κλασσικών θεωριών μάθησης και τους τρόπους με τους οποίους οι θεωρίες αυτές έχουν επηρεάσει το εκπαιδευτικό σύστημα και το σχεδιασμό εκπαιδευτικών λογισμικών και άλλων (ψηφιακών) εφαρμογών. Συζητά επίσης εναλλακτικές παιδαγωγικές προσεγγίσεις και πως αυτές θα μπορούσαν να επηρεάσουν το εκπαιδευτικό σύστημα, μέσα από ένα διαφορετικό τρόπο σκέψης και κριτικής στο υπάρχον κυρίαρχο σύστημα. Μέσα από διαδραστικές παρουσιάσεις εργασιών από τους φοιτητές και τις φοιτήτριες στην τάξη, επιχειρείται η προαγωγή της ελεύθερης, δημιουργικής, κριτικής και επαγωγικής σκέψης και η παραγωγή νέων ιδεών για μια σοφή εκπαίδευση.
Για ποιον λόγο υπάρχουν τα μουσεία και οι πινακοθήκες; Για ποιο λόγο δημιουργούν τέτοιου είδους ιδρύματα οι κοινωνίες; Ποιος είναι ο λόγος της ύπαρξής τους; Επηρεάζουν, και πώς τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι αντιλαμβάνονται το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον; Τι ευθύνες συνεπάγεται αυτό; Πώς επικοινωνούν τα μουσεία ιδέες και αξίες μέσω των συλλογών, των εκθέσεων και των λοιπών δράσεών τους; Ποιος είναι - και ποιος πρέπει να είναι - ο δημόσιος ρόλος τους; Για ποιον ιδρύονται; Ποιους αντιπροσωπεύουν, και κυρίως ποιους δεν αντιπροσωπεύουν και για ποιον λόγο; Έχει σημασία αν δεν εκπροσωπούν όλες και όλους και δεν περιλαμβάνουν την ιστορία και τον πολιτισμό τους; Είναι δυνατόν να εκπροσωπούνται όλες και όλοι και να περιλαμβάνονται τα πάντα; Είναι τελικά τα μουσεία χώροι "ουδέτεροι" που περιλαμβάνουν μόνον "αντικειμενικές αλήθειες"; Το μάθημα αυτό θα επιχειρήσει να απαντήσει σε μερικά από τα παραπάνω ερωτήματα, αλλά και να θέσει έναν ευρύτερο προβληματισμό για το τι ακριβώς είναι το μουσείο σήμερα, ποιος ο ρόλος του και η σχέση του με την κοινωνία, αλλά και τι ακριβώς είναι η επιστήμη που ασχολείται με αυτό, η μουσειολογία.
Το μάθημα επιδιώκει να διδάξει τις βασικές θεωρητικές αρχές της αναπαράστασης, δηλαδή μιας διαδικασίας που επιτρέπει τη μεταφορά δεδομένων από ένα συγκεκριμένο ιστορικό, οικονομικό, κοινωνικό, πολιτισμικό πλαίσιο, σε ένα άλλο, διαφορετικό χωροχρονικό πλαίσιο, μέσω ενός τύπου «αφήγησης». Κλασικά παραδείγματα αποτελούν η αφήγηση με τη μορφή λόγου, για ένα οποιοδήποτε συμβάν ή δραστηριότητα, ή η αντίστοιχη με τη μορφή εικόνας και ήχου, όπως για παράδειγμα το ντοκιμαντέρ, ή ακόμη και η διαδικασία δημιουργίας μιας συλλογής ενός μουσείου στο πλαίσιο του σύγχρονου δυτικού πολιτισμού, που αποτελείται από αντικείμενα που προέρχονται από άλλους πολιτισμούς, ή/και άλλες ιστορικές περιόδους. Κάθε τέτοια διαδικασία μπορεί να αναπαραχθεί (σχεδόν) επ’ άπειρον: οι αφηγήσεις με τη μορφή λόγου μπορεί να αναπαραχθούν ξανά και ξανά από διάφορα «δρώντα υποκείμενα» σε διάφορα πλαίσια, τα ντοκιμαντέρ μπορούν να βελτιωθούν ή να αποτελέσουν αρχειακό υλικό για νέες παραγωγές, ενώ οι συλλογές ενός μουσείου μπορούν να αναδιαταχθούν ως προς το περιεχόμενό τους, ή να (ανα)συνδυαστούν με πρόσθετα δεδομένα. Στο σύγχρονο κόσμο, όπου επικρατεί σταδιακά η χρήση των πολυμέσων και του διαδικτύου, ένας σημαντικός τομέας των αναπαραστατικών διαδικασιών εστιάζει στην ψηφιακή παρουσίαση, με τη μορφή ενός διαδικτυακού τόπου ή μιας διαδικτυακής πύλης, ή μιας έκθεσης με τη χρήση πολυμέσων. Σε αυτή την προοπτική, το μάθημα εστιάζει στις αναπαραστατικές διαδικασίες που αξιοποιούν τις νέες τεχνολογίες επικοινωνίας με τη χρήση Η/Υ ή άλλων τεχνικών συστημάτων (Τ.Π.Ε.). Με αυτή τη στόχευση, εξετάζει θεωρητικούς προβληματισμούς που άπτονται της αναπαράστασης, αλλά και ειδικότερα ορισμένες από τις μεθόδους και τεχνικές που συναρτώνται με την αναπαράσταση πολιτιστικού περιεχομένου.
Περιεχόμενο του μαθήματος αποτελεί η Τέχνη με Νέα μέσα (New Media Art) από τα μέσα του 20ου αιώνα έως σήμερα στο διεθνή χώρο.
Εξετάζονται: Θεωρίες της τέχνης για τον 21ο αιώνα, Το πλαίσιο της παγκοσμιοποίησης στην τέχνη και η πολυμεσικότητά της, μετά τα μέσα του 20ου αιώνα. Η σχέση τέχνης-τεχνολογίας. Εκθέσεις: ο ρόλος των Biennale, των documenta, κ.α. Το κοινωνικοπολιτικό και θεωρητικό πλαίσιο του της Εννοιολογικής Τέχνης και των νέων / πολυμεσικών μορφών τέχνης. Ιδεολογία και συμμετοχικότητα στη σύγχρονη τέχνη. Ακτιβισμός και Διαμεσολάβηση. Η κριτική και οι ακαδημίες. Προς μια ιστορία της σύγχρονης τέχνης. Μεταουμανιστικές προσεγγίσεις.
Το συγκεκριμένο μάθημα αφορά στον αντικειμενοστρεφή προγραμματισμό και στη γλώσσα προγραμματισμού JAVA. Οι φοιτητές εκμεταλλεύονται πλήρως τις δυνατότητες της γλώσσας προγραμματισμού JAVA για την υλοποίηση προγραμμάτων και εφαρμογών με τη χρήση έτοιμων βιβλιοθηκών. Η γλώσσα JAVA επιλέχθηκε διότι είναι από τις δημοφιλέστερες γλώσσες για την ανάπτυξη εφαρμογών είτε αφορά την βιομηχανία, είτε το εμπόριο, είτε οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα. Βασικός στόχος είναι ο εμπλουτισμός γνώσεων των φοιτητών στη δημιουργία και το σχεδιασμό προγραμμάτων με τη χρήση λογισμικού ανοικτού κώδικα. Ιδιαίτερη προσοχή δίδεται στην ομαλή μετάβαση από το μάθημα “Αντικειμενοστρεφείς Προγραμματισμός Ι” του 2ου έτους στο συγκεκριμένο μάθημα “ Αντικειμενοστρεφείς Προγραμματισμός ΙΙ”.
Στις σύγχρονες συνθήκες της μετανεωτερικότητας, η ανάδυση της νέας πληροφοριακής οικονομίας, η ραγδαία χρήση των ψηφιακών τεχνολογιών και η διαρκώς αυξανόμενη δικτύωση σε πλήθος πτυχών του κοινωνικού βίου επιφέρουν πολλαπλούς μετασχηματισμούς και αλλαγές στις διεργασίες της πολιτιστικής παραγωγής και κατανάλωσης, αναδεικνύοντας το πεδίο του Ψηφιακού Πολιτισμού και αναδιαμορφώνοντας τις λειτουργίες της πολιτιστικής αγοράς. Οι νέες δυνατότητες παραγωγής και νοηματοδότησης των πολιτιστικών εμπειριών, αλλά και οι προκλήσεις στις ευρύτερες πολιτισμικές διαστάσεις της κατασκευής, διακίνησης και κατανάλωσης των πολιτιστικών προϊόντων και αγαθών, που προκύπτουν από τη χρήση των ψηφιακών τεχνολογιών, καθιστούν τις σύγχρονες Δημιουργικές Βιομηχανίες βασικό πεδίο μελέτης για την κατανόηση των διεργασιών της σύγχρονης πολιτιστικής παραγωγής σε τοπικό, εθνικό και παγκόσμιο επίπεδο. Υπό το πρίσμα αυτό, σκοπό του μαθήματος συνιστά α) η κατανόηση και η κριτική οπτική των θεωρητικών προσεγγίσεων που αφορούν στον Ψηφιακό Πολιτισμό και στις Πολιτιστικές Βιομηχανίες υπό τις επιδράσεις τους της χρήσης των ψηφιακών τεχνολογιών, β) η σκιαγράφηση των συνθηκών και των προκλήσεων της αγοράς του Πολιτισμού που αναπροσαρμόζουν τις πτυχές και τα χαρακτηριστικά της σύγχρονης πολιτιστικής παραγωγής και κατανάλωσης, των οποίων τα όρια καθίστανται δυσδιάκριτα, γ) η μελέτη και ανάλυση των πρακτικών της πολιτιστικής παραγωγής και κατανάλωσης που επηρεάζουν τους μηχανισμούς συγκρότησης των πολιτισμικών ταυτοτήτων και ετεροτήτων, καθώς και τους μηχανισμούς διαχείρισης και οργάνωσης του ελεύθερου χρόνου των κοινωνικών δρώντων και δ) η μελέτη και αξιολόγηση των εφαρμοζόμενων πολιτικών για τις Δημιουργικές Βιομηχανίες.
Η ορθή εφαρμογή των κανόνων οπτικής επικοινωνίας και η οπτικοποίηση, στην πράξη, εννοιών για τη δημιουργία οπτικής ταυτότητας αποτελούν σημαντικό πεδίο ενασχόλησης και έρευνας της Γραφιστικής. Στο μάθημα «Γραφιστική II» γίνεται μια πρώτη προσέγγιση των βασικών γραφιστικών εφαρμογών μιας προωθητικής καμπάνιας, αναλύεται η στρατηγική (branding) και ο ρόλος της οπτικής εταιρικής ταυτότητας στο προφίλ μιας επιχείρησης ή οργανισμού. Η διαδικασία του μαθήματος, με ασκήσεις εργαστηρίου και παρουσίαση παραδειγμάτων προσανατολισμένα στην δημιουργία συγκεκριμένων εννοιών σχεδίασης θέτει τις βάσεις για το σχεδιασμό λογοτύπου. Παράλληλα ερευνάται η προσαρμογή της εταιρικής ταυτότητας σε έντυπες και ψηφιακές εφαρμογές όπως π.χ. κάρτες, επιστολόχαρτα, φυλλάδια, ιστοσελίδες κλπ.
Το μάθημα προσφέρει στους φοιτητές μια εισαγωγή στις βασικές αρχές των Γραφικών Υπολογιστών και όλες τις απαραίτητες βασικές γνώσεις που χρειάζονται σε ζητήματα σχετικά με την δημιουργία συνθετικής εικόνας. Παρουσιάζονται οι αρχές πάνω στις οποίες στηρίζονται τα Γραφικά Υπολογιστών καθώς και οι βασικότεροι αλγόριθμοι που χρησιμοποιούνται. Τα θέματα εξετάζονται ώστε τελικά οι φοιτητές να αποκτήσουν γνώση θεμελιωμένη με παραδείγματα, τα οποία βοηθούν στην καλύτερη αφομοίωση της διδαχθείσας ύλης.
|
|
Γ Έτος 5ο Εξάμηνο
|
|
Αντικείμενο του μαθήματος είναι η εισαγωγή στις θεμελιώδεις έννοιες που είναι απαραίτητες για το σχεδιασμό, τη χρήση και την υλοποίηση συστημάτων βάσεων δεδομένων. Παρουσιάζονται οι τεχνικές εννοιολογικής μοντελοποίησης που χρησιμοποιούνται στα συστήματα βάσεων με έμφαση στο μοντέλο Οντοτήτων – Συσχετίσεων (ΟΣ). Γίνεται εκτενής αναφορά στο σχεσιακό μοντέλο δεδομένων και στις σχεσιακές βάσεις δεδομένων και παρουσιάζεται η SQL σαν γλώσσα χειρισμού δεδομένων. Περιγράφονται επίσης, οι φυσικές δομές αρχείων και οι φυσικές μέθοδοι προσπέλασης που χρησιμοποιούνται στα συστήματα βάσεων δεδομένων. Τέλος, παρουσιάζονται οι δυνατότητες που παρέχονται από τα συστήματα διαχείρισης βάσεων δεδομένων με παράλληλη χρήση ΣΔΒΔ. Η κατανόηση των ζητημάτων ολοκληρώνεται μέσα από την πραγματοποίηση και μελέτη σχετικών εφαρμογών.
Το μάθημα περιλαμβάνει μεθόδους παράστασης και επεξεργασίας ψηφιακών εικόνων με σκοπό τη βελτίωση τους, την τροποποίησή τους, την άντληση πληροφορίας σε σχέση με το περιεχόμενό τους και την οικονομικότερη αποθήκευση και μετάδοσή τους. Το θεωρητικό μέρος του μαθήματος συνοδεύεται από πρακτική εξάσκηση στο εργαστήριο Η/Υ με τη χρήση λογισμικών πακέτων επεξεργασίας στατικών εικόνων καθώς και ακολουθίας εικόνων, τα οποία βοηθούν στην καλύτερη αφομοίωση της διδαχθείσας ύλης.
Το παρακάτω είναι το γενικό πλαίσιο του μαθήματος. Το μάθημα εστιάζει σε μέρος του γενικού αυτού πλαισίου ανά ακαδημαϊκό έτος. Οπτικός Πολιτισμός και Φωτογραφία. Θεωρητικά ζητήματα εικαστικής αναπαράστασης πριν και μετά την έλευση της φωτογραφικής εικόνας. Το κοινωνικοπολιτικό πλαίσιο και τα μηνύματα της φωτογραφικής εικόνας από τις απαρχές έως τα τέλη του 19ου αιώνα - αρχές 20ου αιώνα (Νεοκλασικισμός, Ρομαντισμός και πρώιμη φωτογραφία, Ιμπρεσιονισμός και φωτογραφία, πορτρέτο, ταξιδιωτική και πολεμική φωτογραφία, τα κινήματα του Μοντερνισμού και η φωτογραφία στην Ευρώπη και την Αμερική (Νέα Υόρκη). Case studies, ομάδα 1: η περίπτωση του Alfred Stieglitz και της ομάδα του Photo-Secession, ο Edward Steichen, ο Paul Strand, η Κοινωνική Φωτογραφία και ο Lewis Hine, καθώς και η διαφορετική καλλιτεχνική ματιά του Eugene Atget. Επίσης, η Ελληνική καλλιτεχνική φωτογραφία με case study τη Nelly’s και η στρατευμένη φωτογραφία του Σπύρου Μελετζή και του Κώστα Μπαλάφα. Case studies, ομάδα 2: τα κινήματα της Νέας Αντικειμενικότητας και του Αμερικανικού Νεορεαλισμού, ο Henri Cartier Bresson, ο Robert Capa και ο πρακτορείο Magnum, ο Alexander Rodchenko και η Ρωσική Πρωτοπορία, τα έντυπα ΜΜΕ και η φωτογραφία. Η φωτογραφία στο 2ο μισό του 20ου και στις αρχές του 21ου αιώνα. Επιδράσεις των σύγχρονων πολιτισμικών θεωριών. Η φωτογραφική εικόνα στο διαδίκτυο, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και την διαφήμιση. Φωτογραφία και ζητήματα συμπερίληψης στον 21ο αιώνα. Η μη-δυτική φωτογραφία
Ο ηχητικός σχεδιασμός αποτελεί μια τεχνο-πολιτισμική πρακτική δημιουργίας ήχων για τη μετάδοση πληροφοριών και την ενεργοποίηση συναισθημάτων καθώς αλληλεπιδρούμε με τα κοινωνικά, οικονομικά και τεχνολογικά περιβάλλοντα της καθημερινής μας ζωής. Ο ηχητικός σχεδιασμός αφορά κυρίως στη μορφολογική επεξεργασία του ήχου σε συνδυασμό με ζητήματα επικοινωνίας, αισθητικής, ιδεολογίας και ηθικής. Στο πλαίσιο αυτό, το μάθημα αποσκοπεί στην καλλιέργεια της ακουστικής κουλτούρας των φοιτητών και την εκμάθηση σύγχρονων εργαλείων επεξεργασίας του ήχου με στόχο τη δημιουργική παραγωγή ηχητικού περιεχομένου σε ποικίλα μέσα επικοινωνίας, πολιτιστικά περιβάλλοντα και αντικείμενα της καθημερινής ζωής, όπως η οπτικο-ακουστική βιομηχανία, τα μουσεία, τα διαδραστικά ψηφιακά μέσα, τα ηχητικά λογότυπα, κ.ά.
Η διδασκαλία του μαθήματος εστιάζει στις βασικές αρχές του διαδραστικού σχεδιασμού μέσω του οποίου προβάλλεται και αναδεικνύεται το πολιτιστικό περιεχόμενο. Από αυτή τη σκοπιά, το περιεχόμενο του μαθήματος συνδέεται με τις θεωρητικές και μεθοδολογικές αρχές που αναπτύσσονται στο πλαίσιο του μαθήματος «Πολιτιστική Αναπαράσταση» του 4ου εξαμήνου, αλλά διατηρεί την αυτονομία του ως διδακτική ενότητα. Σ’ αυτό το πλαίσιο, η έμφαση αποδίδεται: α) στη διάκριση και επιλογή των στοιχείων που σημαίνουν εμφατικά μια πολιτισμική πρακτική, ένα αντικείμενο, ένα σύνολο αντικειμένων, κ.ο.κ., β) στον (ανα)συνδυασμό των συγκεκριμένων στοιχείων για τη δημιουργία ενός αρχικού σεναρίου παρουσίασης, γ) στην προσαρμογή του συγκεκριμένου σεναρίου σε μια τελική μορφή, σε συνάρτηση με την ανάπτυξη συγκεκριμένων προτύπων σχεδιασμού της τελικής εφαρμογής που μορφοποιούν το υπό προβολή πολιτιστικό περιεχόμενο, καθώς και με τις δυνατότητες υλοποίησης της εφαρμογής, και δ) στην αξιοποίηση στοιχείων του σεναρίου και του πρότυπου σχεδιασμού για την προσέλκυση ειδικού κοινού/χρηστών της παραγόμενης εφαρμογής (αν απαιτείται και αν είναι δυνατόν).
Το μάθημα διαπραγματεύεται τους τρόπους με τους οποίους ο πολιτισμός επιδρά και καθορίζει την ανθρώπινη επικοινωνία. Ο πολιτισμός αποτελεί δομικό στοιχείο της ταυτότητας και ως τέτοιο προσδιορίζει -σε σημαντικό βαθμό- τις δια-ομαδικές σχέσεις. Η αντίληψή μας για τον Άλλο ή τους Άλλους διαμορφώνεται σε συγκεκριμένο ιστορικό, κοινωνικό και πολιτισμικό πλαίσιο που παράγει και συντηρεί αναπαραστάσεις για το «εμείς» και το «αυτοί», το «ταυτόσημο» και το «μη ταυτόσημο». Στη σχέση με τον Άλλο/τους Άλλους διαπιστώνεται, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, η ύπαρξη στερεοτύπων και προκαταλήψεων που ανάγουν τον Άλλο σε Ανεπιθύμητο και Εχθρό και ως εκ τούτου οδηγούν σε διακρίσεις (αρνητικές) με αποτέλεσμα την περιθωριοποίηση και αποξένωση (εθνοτικών και πολιτισμικών) ομάδων που δεν ανήκουν βάσει του jus sanguinis (δίκαιο αίματος/καταγωγής) στην κυρίαρχη ομάδα. Αποτέλεσμα αυτού είναι ένα κοινωνικό σώμα μη συμπαγές, με ομάδες που αδυνατούν να επικοινωνήσουν, να αλληλεπιδράσουν, να ωφεληθούν εκατέρωθεν. Στη μελέτη της σχέσης με τον «Άλλο», εξετάζονται και άλλοι παράγοντες όπως το βιολογικό και το κοινωνικό φύλο, η σεξουαλικότητα, ή η αναπηρία. Η μαζική μετακίνηση ανθρώπων σε παγκόσμιο επίπεδο έχει αλλάξει την πληθυσμιακή σύνθεση στις χώρες υποδοχής διαμορφώνοντας πολυπολιτισμικές κοινωνίες. Η πρόκληση που αντιμετωπίζουν σήμερα οι κοινωνίες αυτές είναι να οργανώσουν τις σχέσεις των ανθρώπων με τέτοιο τρόπο, ώστε να υπάρχει επικοινωνία και δημιουργική αλληλεπίδραση πολιτισμών με στόχο την ένταξη όλων (ντόπιων και μεταναστών) στο κοινωνικό σώμα. Ο ρόλος της εκπαίδευσης στο πλαίσιο αυτό είναι κρίσιμης σημασίας καθώς το σχολικό περιβάλλον μπορεί να λειτουργήσει είτε ως χώρος συντήρησης στερεοτύπων είτε ως χώρος άρσης αυτών.
Η μουσειακή δράση αποτελεί μία οργανωμένη και ελεγχόμενη επικοινωνιακή σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα στους παραγωγούς και τους καταναλωτές του μουσειακού εκθέματος με τον καταλυτικό επικοινωνιακό ρόλο των ίδιων των μουσειακών αντικειμένων. Όταν οι επισκέπτες του μουσείου ή άλλους συναφούς οργανισμού έρχονται σε επαφή με τα μουσειακά αντικείμενα, και τις ερμηνευτικές προτάσεις των ειδικών που τα πλαισιώνουν, συνειδητά ή ασυνείδητα, σχηματίζουν τη δική του εικόνα για αυτά και συνεπώς συγκροτούν τη δική τους αντίληψη για το παρελθόν, την ιστορία, την τέχνη, την αρχαιολογία, τη φύση, κ.λπ. Οι ατομικές αυτές απόψεις συνθέτουν στο πεδίο της κοινωνικής διαπραγμάτευσης τις συλλογικές αντιλήψεις, συμβάλουν στη δημιουργία ταυτοτήτων, συγκρούονται ή αναπαράγουν ιδεολογήματα. Στο μάθημα αυτό εξετάζονται διαφορετικές μορφές έμμεσης και άμεσης επικοινωνίας, εντός και εκτός των χώρων πολιτισμικής αναφοράς, ο σχεδιασμός εκπαιδευτικών και επικοινωνιακών δράσεων, καθώς και η κριτική αποτίμηση και αξιολόγηση αυτών.
Η εκρηκτική εξέλιξη της ψηφιακής τεχνολογίας, η επικράτηση του διαδικτύου στις καθημερινές μας ανάγκες πληροφόρησης και επικοινωνίας και η εξάπλωση της χρήσης των «νέων μέσων» δεν μπορεί παρά να επηρεάζει τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας του μουσείου. Κατ’ αρχήν, είναι προφανές ότι αμφισβητούνται οι παραδοσιακές εκθεσιακές επιλογές, καθώς δημιουργούνται νέες δυνατότητες στον τρόπο συγκρότησης και ανάπτυξης των εκθέσεων. Επιπλέον, όμως, μας αναγκάζει να επανεξετάσουμε και τον ίδιο τον κοινωνικό του ρόλο: τη θεματολογία, τις βασικές θεωρητικές αρχές και μεθοδολογικές πρακτικές, την επικοινωνιακή πολιτική του. Το μουσείο εκ των πραγμάτων οφείλει να προσδιορίσει τη νέα του θέση στα διευρυμένα επικοινωνιακά δίκτυα, στην πληθωριστική διάδοση της πληροφορίας και την συγκρότηση νέων πολιτισμικών ταυτοτήτων.
Στόχος του συγκεκριμένου μαθήματος είναι η γνωριμία των φοιτητών με τα σύγχρονα περιβαλλοντικά ζητήματα σε τοπικό, εθνικό αλλά και διεθνές επίπεδο. Οι ανθρωπογενείς απειλές για το περιβάλλον έχουν οδηγήσει πολλές φορές στην διατάραξη των ισορροπιών του, με σημαντικές, σε αρκετές περιπτώσεις, επιπτώσεις και στην ποιότητα ζωής των έμβιων οργανισμών. Ζητήματα όπως το φαινόμενο του θερμοκηπίου, η μείωση του στρατοσφαιρικού όζοντος, η μη ορθολογική διαχείριση των φυσικών πόρων, η υποβάθμιση των φυσικών οικοσυστημάτων είναι μερικά από τα θέματα που θίγονται. Σε όλα τα περιβαλλοντικά ζητήματα που παρουσιάζονται στα πλαίσια του συγκεκριμένου μαθήματος, αναφέρονται και οι επιπτώσεις που έχουν, ορισμένα από αυτά, και στην υλική πολιτισμική κληρονομιά.
Το μάθημα αναλύει μία γκάμα θεμάτων που αποτελούν τον πυρήνα της Τεχνητής Νοημοσύνης. Αυτά είναι: (1) Επίλυση προβλημάτων με αναζήτηση (αναζήτηση πρώτα σε βάθος, πρώτα σε πλάτος και άπληστη αναζήτηση), (2) Εισαγωγικά θέματα στους ευφυείς πράκτορες, (3) βασικές έννοιες προτασιακής και κατηγορικής λογικής, (4) αναπαράσταση γνώσης και γνωσιολογικοί κανόνες, (5) δομή και λειτουργία έμπειρων συστημάτων, (6) Conversational AI.
Αυτό το μάθημα εξετάζει τις κοινωνικές επιπτώσεις του διαδικτύου και των ψηφιακών τεχνολογιών. Εξερευνά πώς οι διαδικτυακοί χώροι επηρεάζουν τις ατομικές συμπεριφορές, τις κοινωνικές σχέσεις, τους πολιτιστικούς κανόνες και τις κοινωνικές δομές. Τα θέματα περιλαμβάνουν διαδικτυακές κοινότητες, ταυτότητα, ψηφιακή ανισότητα, επιτήρηση και την επίδραση των κοινωνικών μέσων στην πολιτική και τον ακτιβισμό.
Στο μάθημα αυτό εξετάζονται οι διαδικασίες της κοινωνικής αλληλεπίδρασης και οι μορφές συνεργασίας που παρουσιάζονται στα εκπαιδευτικά περιβάλλοντα, όπως αυτές οριοθετούνται από τα σύγχρονα ερευνητικά δεδομένα στην ψηφιακή εποχή μας. Επίσης προσδιορίζονται τα χαρακτηριστικά της συνεργασίας και της κοινωνικής αλληλεπίδρασης με βάση τον Κριτικό Εποικοδομισμό (critical constructivism). Συγκεκριμένα, η συνεργατική μάθηση εξετάζεται κατ’ αρχάς με βάση το μοντέλο της κριτικής γνωστικής θεωρίας του Kincheloe, προσδιορίζοντας το θεωρητικό υπόβαθρο της, τις αρχές συνεργασίας, την αποτελεσματικότητά της, και παράγοντες που την καθορίζουν. Κατόπιν, διερευνείται στην πράξη μέσω μιας συνεργατικής εργασίας, εφαρμόζοντας συγκεκριμένες συνεργατικές στρατηγικές για το σχεδιασμό και υλοποίηση ενός έργου (project) σε μικρές ομάδες 4 ατόμων, προσδιορίζοντας τις κατάλληλες στρατηγικές συνεργασίας που οι συμμετέχοντες στην ομάδα θα υιοθετήσουν και θα εφαρμόσουν για την υλοποίηση των διαφόρων δραστηριοτήτων από τις οποίες αποτελείται το έργο, ενσωματώνοντας ταυτόχρονα διάφορα είδη εργαλείων συνεργατικής εργασίας για την υποστήριξη του έργου και της συνεργασία
Το μάθημα αποτελεί διερεύνηση ζητημάτων και ερωτημάτων που απασχολούν τη θεωρία και τη φιλοσοφία της κινούμενης εικόνας. Οι φοιτητές/ριες συστήνονται σε κεντρικές θεωρίες του κινηματογράφου όπως ο φεμινισμός, ο μεταμοντερνισμός, η ψυχαναλυτική και η queer θεωρία, μελετώντας κινηματογραφικά παραδείγματα των τελευταίων δεκαετιών. Μέσα από διαλέξεις, προβολές και συζητήσεις, οι φοιτητές αναπτύσσουν κριτική σκέψη και δεξιότητες ερμηνείας, αποκτώντας ταυτόχρονα εργαλεία για την αξιολόγηση και την κατανόηση των κινούμενων εικόνων σε πολιτισμικό και ιστορικό πλαίσιο.
Το μάθημα αποτελεί εισαγωγή στα βασικά στοιχεία της σεναριογραφίας για οπτικοακουστικά έργα, δηλαδή στο σχεδιασμό της επεξεργασίας και οπτικοποίησης περιεχομένου. Αναλύεται η σημασία της κεντρικής ιδέας, της δομής, της ύπαρξης χαρακτήρων και της αξιοποίησης των εκφραστικών μέσων στην ανάπτυξη των οπτικοακουστικών έργων. Έμφαση θα δοθεί σε όλες τις μορφές αφήγησης όπως και στα χωρίς αφήγημα έργα, καθώς εξετάζονται οι πλέον δημοφιλείς μορφές τέτοιων έργων (από το ρεπορτάζ ως το διαφημιστικό και το εκπαιδευτικό βίντεο).
Αυτό το μάθημα παρέχει μια ολοκληρωμένη επισκόπηση των ψηφιακών ερευνητικών μεθόδων, διασφαλίζοντας ότι οι φοιτητές αποκτούν τόσο θεωρητική γνώση όσο και πρακτικές δεξιότητες.
|
|
Γ Έτος 6ο Εξάμηνο
|
|
Γίνεται όλο και περισσότερο κατανοητό ότι μια αναπτυγμένη και δυναμική πολιτιστική ζωή συνεισφέρει ουσιαστικά στη δημιουργία βιώσιμων και ακμαζουσών κοινοτήτων. Παράλληλα, με τη συνειδητοποίηση της συμβολής του πολιτισμού σε αυτούς τους στόχους, έχει αυξηθεί η πολυπλοκότητα των ζητημάτων προγραμματισμού και λήψης αποφάσεων σε καθημερινό επίπεδο. Ο πολιτιστικός σχεδιασμός (cultural planning) είναι μια απάντηση σε αυτά τα ζητήματα, παρέχει δηλαδή τις στρατηγικές για τη δημιουργία ενός ενιαίου πλαισίου διατήρησης και αξιοποίησης των πολιτιστικών πόρων. Ο πολιτιστικός σχεδιασμός είναι μια πολύπλευρη προσέγγιση, και μπορεί να γίνει κατανοητός καλύτερα ως: 1. Η στρατηγική χρήση των πολιτιστικών πόρων για την ολοκληρωμένη ανάπτυξη των κοινοτήτων σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο. 2. Μια προσέγγιση βασισμένη στους ευρείς ορισμούς «του πολιτισμού» και των «πολιτιστικών πόρων», οι οποίοι καλύπτουν την κληρονομιά, τις τοπικές παραδόσεις, τις τέχνες, τα πολυμέσα, την τοπογραφία, την αρχιτεκτονική, το αστικό σχέδιο, την αναψυχή, τον αθλητισμό, τη ψυχαγωγία και τον τουρισμό. 3. Μια πολιτιστικά ευαίσθητη προσέγγιση στον αστικό και περιφερειακό σχεδιασμό και στη χάραξη περιβαλλοντικής, κοινωνικής και οικονομικής πολιτικής. Κατά τη διάρκεια των διαλέξεων θα αναλυθεί η διαδικασία του πολιτιστικού σχεδιασμού ταυτόχρονα με τη χρήση παραδειγμάτων από την εφαρμογή πολιτιστικών σχεδίων σε εθνικό, περιφερειακό και τοπικό επίπεδο.
Το κεντρικό θέμα του μαθήματος αφορά στις σχέσεις μεταξύ του «πολιτισμικού» και του «τεχνολογικού» στα ψηφιακά μέσα επικοινωνίας. Μέσα από ποιες διαδικασίες κατασκευάζονται τα τεχνικά μέσα επικοινωνίας που διαθέτουμε σήμερα και μέσα από ποιες διαδικασίες τα ψηφιακά μέσα διαμορφώνουν τη σύγχρονη προσωπική και κοινωνική ζωή; Για να κατανοήσουμε καλύτερα αυτό το διπλό ερώτημα, στο πλαίσιο του μαθήματος παρουσιάζονται τα εννοιολογικά και μεθοδολογικά εργαλεία βασικών θεωρητικών σχολών των μέσων, αναπτύσσοντας ένα "ελικοειδές" μοντέλο μάθησης, κατά το οποίο οι φοιτητές/τριες μαθαίνουν και εξοικειώνονται με τις βασικές θεωρητικές σχολές με τρεις συμπληρωματικούς τρόπους: α) μέσα από διαλέξεις παρουσιάζονται οι γενικές αρχές με έμφαση στο έργο κύριων εκπροσώπων, β) μέσα από εκπόνηση εργασίας εφαρμόζονται οι βασικές μεθοδολογίες κάθε σχολής, γ) μέσα από τον σχεδιασμό παιχνιδιού αναπτύσσεται έρευνα με βασικά κείμενα των θεωρητικών σχολών.
Στόχος του μαθήματος είναι να εστιάσει στη θεωρία και πράξη της διαχείρισης αντικειμένων και συλλογών εντός μουσείων και άλλων πολιτιστικών οργανισμών. Εξετάζονται ζητήματα σχεδιασμού της συλλεκτικής στρατηγικής ενός πολιτιστικού οργανισμού, η τεκμηρίωση των συλλογών με συμβατικά και ηλεκτρονικά μέσα, ο ρόλος της έρευνας και της μετάδοσης γνώσης για τις συλλογές, η ασφάλεια των συλλογών, θέματα μεταφοράς και αποθήκευσής τους, αλλά και το ζήτημα της πρόσβασης σε αυτές. Γίνεται επίσης συζήτηση για την εθνική νομοθεσία και τις διεθνείς συμβάσεις που διέπουν θέματα δημιουργίας και διαχείρισης συλλογών, καθώς και για τις ηθικές διαστάσεις του θέματος και τις ευθύνες των ανθρώπων που εργάζονται σε πολιτιστικούς οργανισμούς. Δίνεται ιδιαίτερη έμφαση σε σύγχρονες ανάγκες και προβληματισμούς, όπως η από-αποικιοποίηση των συλλογών, η διαχείριση δύσκολων συλλογών, αλλά και η σύγχρονη συλλεκτική δραστηριότητα.
Στο μάθημα θα αναλυθούν εφαρμογές Ψηφιακού Πολιτισμού με έμφαση στην Οπτικοποίηση ψηφιακών δεδομένων με σκοπό τη μετέπειτα χρήση τους σε περιβάλλοντα Μικτής Πραγματικότητας (Επαυξημένη και Εικονική Πραγματικότητα) καθώς και σε εφαρμογές 3Δ εκτύπωσης. Το πρώτο μέρος του μαθήματος αφορά στη 3Δ οπτικοποίηση δεδομένων μέσω φωτογραμμετρίας και στην επεξεργασία τους μέσω κατάλληλων λογισμικών. Στο δεύτερο μέρος του μαθήματος εξετάζονται και παρουσιάζονται νέες τεχνολογίες 3Δ οπτικοποίησης δεδομένων με τη χρήση επίγειων (terrestrial), εναέριων (UAV/drones) και φορητών (portable) 3Δ σαρωτών (3D scanners), καθώς και των κατάλληλων λογισμικών για τη σύνθεση 3Δ γραφικών (3D graphics) και νεφών σημείων (point-clouds) που προκύπτουν μέσω τηλεπισκόπησης (remote sensing).Στο πλαίσιο του μαθήματος θα αναλυθούν ζητήματα που υλοποιούν με ασφαλή και αποδοτικό τρόπο την καταγραφή, τη διάσωση, την τεκμηρίωση και την προβολή Μνημείων πολιτισμού (μικρής και μεγάλης κλίμακας), καθώς και την παραγωγή Ψηφιακών Περιβαλλόντων για εφαρμογές Μικτής Πραγματικότητας. Το εργαστηριακό μέρος πλαισιώνεται με προηγμένες τεχνολογίες για την υποβοήθηση των ανωτέρω, όπως: 1) χρήση κατάλληλων λογισμικών για φωτογραμμετρία και διαχείριση νεφών σημείων αντικειμένων πολιτισμικού ενδιαφέροντος και 2) επίδειξη και χρήση του απαραίτητου εξοπλισμού.
Το παρακάτω είναι το γενικό πλαίσιο του μαθήματος. Το μάθημα εστιάζει σε μέρος του γενικού αυτού πλαισίου ανά ακαδημαϊκό έτος. Το μάθημα εστιάζει στην λεγόμενη "Ενατη Τέχνη", δηλαδή τα κόμικς, σε όλες τους τις μορφές (comic strips, graphic novels, διαδικτυακά, σειρές, κ.λ.π.) σε όλα τα είδη (φανταστικό, επιστημονική φαντασία, ιστορία, κ.α. είδη μυθοπλασίας) και σε όλο τον κόσμο, από τη γέννησή τους τον 19ο αιώνα έως σήμερα. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στην κατανόηση της δομής (συνδυασμός εικόνας και λόγου) και λειτουργίας της ιδιαίτερης και παντοδύναμης αυτής τέχνης, όπως και στην επιδρασή της στην κινούμενη εικόνα και στα ψηφιακά μέσα (κινηματογράφος, animation, gaming) και γενικά στο σύνολο των πολιτισμικών βιομηχανιών. Ξεχωριστή έμφαση δίνεται επίσης στην πολιτισμική ένταξη της Ένατης τέχνης στο σύμπαν των εικαστικών τεχνών και της αφήγησης. Υπογραμμίζεται επίσης ο κοινωνικός ρόλος και η ιδεολογία των κόμικς σε σχέση με τις ιδεολογίες, τους προβληματισμούς και τα κοινωνικά κινήματα, από τον 19ο αιώνα έως σήμερα. Εξετάζεται επίσης η σχέση τους με το κοινό ανά γενιά. Ιδιαίτερη θέση στο μάθημα θα έχουν και τα ελληνικά κόμικς, με την ιδιαίτερα μακρά ιστορία και παρουσία τους από τη Μεταπολίτευση έως σήμερα. Παρουσιάζονται επίσης Έλληνες δημιουργοί, καθώς και οι εκδόσεις, τα φεστιβάλ, τα events και όλες οι δραστηριότητες που σχετίζονται με τα κόμικς στη χώρα μας.
Το μάθημα αυτό παρουσιάζει γνωστά συστήματα τηλεκπαίδευσης καθώς και τα υφιστάμενα καθιερωμένα ή ad-hoc πρότυπα παραγωγής μαθημάτων. Εξετάζονται το περιεχόμενο, οι σκοποί και οι σύγχρονες τάσεις της εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, καθώς και οι μορφές και οι διαδικασίες που απαιτούνται για την πραγματοποίησή της. Περιλαμβάνονται, η ανάλυση, η σχεδίαση, η παραγωγή μαθημάτων για εξ αποστάσεως εκπαίδευση, συμπεριλαμβανομένων των πολυμεσικών στοιχείων τους, λαμβάνοντας υπόψη τα υφιστάμενα πρότυπα παραγωγής μαθημάτων. Το πρακτικό μέρος του μαθήματος αφορά την υλοποίηση μιας (1) προαιρετικής εργασίας σε ομάδες 2-3 ατόμων, η οποία παρακολουθείται κάθε βδομάδα (βήμα-βήμα) στην ώρα του μαθήματος. Περιλαμβάνει παρουσίαση της προόδου της εργασίας από κάθε ομάδα και εξατομικευμένη ανατροφοδότηση εκ μέρους του διδάσκοντα σε κάθε ομάδα για τη βελτίωση και την αποτελεσματικότερη υλοποίηση της εργασίας. Το θεωρητικό μέρος του μαθήματος (που αφορά μόνο την τελική γραπτή εξέταση) περιλαμβάνει τη μελέτη μιας σειράς βασικών θεμάτων για την Εξ Αποστάσεως Εκπαίδευση. Το θεωρητικό αυτό μέρος αποτελείται από τα παρακάτω 12 θέματα για τη μελέτη των οποίων χρησιμοποιούνται τα αρχεία που βρίσκονται στο φάκελο «Σημειώσεις» του μαθήματος στην πλατφόρμα eClass.
Το μάθημα εισάγει τους φοιτητές στις θεωρητικές προσεγγίσεις, τις μεθοδολογίες και τα εργαλεία, που απαιτούνται για την ανάπτυξη συστημάτων λογισμικού. Η ύλη του μαθήματος περιλαμβάνει τις ακόλουθες ενότητες: μοντέλα ανάπτυξης λογισμικού, προδιαγραφές λογισμικού, σχεδιασμός συστήματος, εργαλεία και τεχνικές προγραμματισμού και ανάπτυξης συστημάτων, ποιότητα λογισμικού, διαχείριση έργων λογισμικού. Η κατανόηση των παραπάνω ζητημάτων ολοκληρώνεται μέσα από την σχεδίαση και ανάπτυξη εφαρμογών λογισμικού και τη μελέτη υπαρχόντων εφαρμογών.
Η προστασία της ιδιωτικότητας των χρηστών ενός σύγχρονου Πληροφοριακού Συστήματος αποτελεί ένα από τα μείζονα ζητήματα στη σχεδίαση και λειτουργία τους. Η ραγδαία αύξηση της χρήσης διαδικτυακών εφαρμογών και προσωποποιημένων υπηρεσιών από ολοένα και περισσότερους χρήστες οδηγούν τους δημιουργούς των εφαρμογών στην ολοένα και μεγαλύτερη χρήση, αποθήκευση και επεξεργασία προσωπικών δεδομένων των χρηστών με στόχο την καλύτερη και ποιοτικότερη εξυπηρέτησή τους. Ταυτόχρονα όμως παρουσιάζονται και διάφορες απειλές με στόχο αφενός μεν την αναίτια αποκάλυψη της ταυτότητας των χρηστών αφετέρου δε την παραβίαση των προσωπικών τους δεδομένων. Στόχος του συγκεκριμένου μαθήματος είναι η ανάδειξη των βασικών ζητημάτων που αφορούν στην προστασία της ιδιωτικότητας και τον τρόπο που μπορεί να υλοποιηθεί κατά τη σχεδίαση και ανάπτυξη ενός Πληροφοριακού Συστήματος.
Το μάθημα εστιάζει στις τεχνολογίες Διαδικτύου και Παγκόσμιου Ιστού δίνοντας έμφαση στον προγραμματισμό και ανάπτυξη εφαρμογών στον Ιστό. Αρχικά γίνεται επισκόπηση τεχνολογιών που καλύπτουν το χώρο των δικτύων υπολογιστών, Διαδικτύου, Παγκόσμιου Ιστού, λογισμικού φυλλομετρητών (browsers) και διακομιστών (servers) σε περιβάλλοντα ιστού, κ.α. Στη συνέχεια γίνεται διάκριση μεταξύ τεχνολογιών προγραμματισμού από την πλευρά του πελάτη (client-side web programming) και προγραμματισμού από την πλευρά του διακομιστή (server-side web programming). Παρουσιάζονται επίσης διάφορες τεχνολογίες περιγραφής δεδομένων που χρησιμοποιούνται σε περιβάλλοντα Ιστού (π.χ. XML, JSON) και αναπτύσσονται εφαρμογές με πρόσβαση στα δεδομένα αυτά (με χρήση JavaScript, AJAX).
Το μάθημα στοχεύει στην εισαγωγή των φοιτητών/τριών στο πεδίο των τρισδιάστατων γραφικών, καθώς και στην εξοικείωσή τους με τις βασικές αρχές του σχεδιασμού και της δημιουργίας εφαρμογών, με έμφαση στη χρήση τους στο ευρύτερο πεδίο του πολιτισμού και της προβολής πολιτιστικών δεδομένων. Σε αυτή την προοπτική εστιάζει τόσο σε μια θεωρητική διερεύνηση του γνωστικού αντικειμένου, όσο και στην παραγωγή τρισδιάστατων γραφικών, ιδιαίτερα για εφαρμογές που υλοποιούνται σε πραγματικό χρόνο (real time).
Βασικές έννοιες μηχανικής μάθησης. Επιβλεπόμενη μάθηση, μη επιβλεπόμενη μάθηση. Βασική δομή και λειτουργία τεχνητού νευρώνα. Βασική δομή τεχνητών νευρωνικών δικτύων. Νευρωνικά δίκτυα πρόσθιας τροφοδότησης (feedforward neural networks). Εκπαίδευση νευρωνικών δικτύων με τον αλγόριθμο οπισθοδιάδοσης του λάθους (back-propagation algorithm). Εισαγωγή στην δομή και λειτουργία ασαφών συστημάτων. Μέθοδοι εκπαίδευσης ασαφών συστημάτων. Βασικές αρχές εξελικτικών αλγόριθμων. Κυβερνητική.
Το μάθημα διερευνά τη συμβολή της μνήμης στη συγκρότηση ατομικών και συλλογικών ταυτοτήτων καθώς μέσα από την καθημερινή διαχείριση της κοινωνικής ή αλλιώς συλλογικής μνήμης οι άνθρωποι διαμορφώνουν τις αντιλήψεις τους για τους εαυτούς, τους Άλλους, αλλά και για τους στόχους για τους οποίους αγωνίζονται. Το μάθημα, επίσης, εξετάζει τις κυριότερες θεωρητικές προσεγγίσεις που φωτίζουν τους τρόπους με τους οποίους η ατομική και η συλλογική μνήμη συμπλέκονται και οδηγούν όχι στην ανάκληση, αλλά στην ανάπλαση του παρελθόντος από τη σκοπιά του παρόντος: η ανασύνθεση του παρελθόντος επιχειρείται πάντα στο παρόν και μέσα στα πλαίσια μνήμης των κοινωνικών ομάδων στις οποίες οι άνθρωποι αισθάνονται ότι ανήκουν. Επιπλέον, το μάθημα εισάγει τους φοιτητές και τις φοιτήτριες σε ερευνητικές και θεωρητικές προσεγγίσεις που εξετάζουν τη σχέση της προφορικής αστικής μνήμης με τον χώρο και την ετερότητα, καθώς επίσης και ζητήματα που συνδέονται με τις σχέσεις εξουσίας οι οποίες αναπτύσσονται κατά την παραγωγή και ερμηνεία των προφορικών αφηγήσεων, αλλά και κατά τη δημοσιοποίηση τους, ιδιαίτερα όταν η τελευταία στοχεύει στη δημόσια αναγνώριση όψεων της συλλογικής ταυτότητας και εμπειρίας που έχουν αγνοηθεί ή αποσιωπηθεί. Η διεξαγωγή του μαθήματος υλοποιείται σε δεκατρείς διαλέξεις. Ο εβδομαδιαίος προγραμματισμός των θεματικών του μαθήματος παρουσιάζεται διεξοδικά κατά την πρώτη διάλεξη και στη συνέχεια παρατίθεται στο e-class του μαθήματος.
Το μάθημα περιλαμβάνει μεθόδους σχεδιασμού και υλοποίησης διαδραστικών συστημάτων στο διαδίκτυο. Το θεωρητικό μέρος του μαθήματος συνοδεύεται από πρακτική εξάσκηση στο εργαστήριο Η/Υ με τη χρήση λογισμικών πακέτων ελεύθερου λογισμικού/λογισμικού ανοικτού κώδικα, τα οποία βοηθούν στην καλύτερη αφομοίωση της διδαχθείσας ύλης.
Το μάθημα αποτελεί συνέχεια του μαθήματος ΜΟΝΤΑΖ ΟΠΤΙΚΟΑΚΟΥΣΤΙΚΟΥ ΥΛΙΚΟΥ. Από τη μία πλευρά συμπληρώνει τις γνώσεις στην τεχνολογία των ψηφιακών αρχείων βίντεο και ήχου σε επίπεδο επαγγελματία χρήστη. Συγχρόνως δίνεται έμφαση και σε ειδικές τεχνικές μεταπαραγωγής (colour correction, sound mixing κ.λπ.) και στην εκμάθηση επαγγελματικών προγραμμάτων compositing όπως Black Magic Davinci Fusion με στόχο την απόκτηση των τεχνικών γνώσεων σχετικά με την ψηφιακή επεξεργασία οπτικοακουστικών δεδομένων που θα επιτρέπουν στους αποφοίτους του τμήματος να βρίσκουν αμέσως εργασία σε επαγγελματικό περιβάλλον.
Στο πλαίσιο του μαθήματος αυτού μελετώνται ζητήματα που αφορούν στη διδασκαλία της Πληροφορικής και στην Παιδαγωγική των Μέσων τόσο στην Α/θμια όσο και στη Β/θμια Εκπαίδευση (διδακτικοί στόχοι, επιλογή περιεχομένου, διδακτικές στρατηγικές, διαδικασίες μάθησης και αξιολόγησης) και στην εργαστηριακή διδασκαλία (εργαστηριακές ασκήσεις Πληροφορικής). Συγκεκριμένα, το μάθημα αυτό διαπραγματεύεται τα ακόλουθα θέματα: (α) οι σύγχρονοι προσανατολισμοί της Διδακτικής της Πληροφορικής και της Παιδαγωγικής των Μέσων, (β) Ψηφιακός εγγραμματισμός ή Μιντιακός γραμματισμός, (γ) η πρακτικο-βιωματική γνώση των μαθητών/τριών για έννοιες των ψηφιακών τεχνολογιών (δ) διδακτικές προσεγγίσεις στη Πληροφορική και την Παιδαγωγική των Μέσων, (ε) σύγχρονες προσεγγίσεις των ψηφιακών τεχνολογιών και χρήση λογισμικών και (στ) ανάπτυξη ψηφιακού εκπαιδευτικού υλικού. Επιπρόσθετα, οι φοιτητές και οι φοιτήτριες πραγματοποιούν πρακτική άσκηση στα σχολεία που περιλαμβάνει 3 φάσεις: παρατήρηση διδασκαλιών, δημιουργία διδακτικού σεναρίου και διδασκαλία στην τάξη. Τέλος, η πραγματοποίηση παρουσιάσεων είναι υποχρεωτικές και στις τρεις φάσεις της πρακτικής άσκησης και περιλαμβάνουν: παρουσίαση των φύλλων παρατήρησης των διδασκαλιών, παρουσίαση των σεναρίων και ανατροφοδότηση από ομότιμους, παρουσίαση των τεκμηρίων της πραγματοποίησης της διδασκαλίας και του αναστοχασμού σχετικά με την εφαρμογή του σεναρίου στην τάξη. Για την καλύτερη οργάνωση του μαθήματος δημιουργούνται ομάδες των δυο (2) ατόμων και κάθε ομάδα φοιτητών/τριών συνεργάζεται με τον/την εκπαιδευτικό της τάξης και τον/την επιβλέποντα/ουσα καθηγητή/τρια. Απώτερος στόχος είναι η αξιοποίηση εναλλακτικών παιδαγωγικών προσεγγίσεων για τον σχεδιασμό και υλοποίηση μιας διαφορετικής ολιστικής διδακτικής πρότασης που θα βασίζεται σε ποιότητες όπως η δημιουργικότητα, η διαλεκτική, η φαντασία, το συναίσθημα, η έμπνευση, η διαίσθηση, ο σεβασμός στη διαφορετικότητα, ο αναστοχασμός, η πνευματικότητα και η σοφία, μεταξύ άλλων.
Στο πλαίσιο της ΠΑ οι φορείς απασχόλησης προσφέρουν θέσεις οι οποίες να σχετίζονται με τις γνωστικές και τεχνολογικές δεξιότητες που προάγει το Τμήμα Πολιτισμικής Τεχνολογίας και Επικοινωνίας. Το αντικείμενο απασχόλησης, μπορεί να περιλαμβάνει τη συμμετοχή: Στη σχεδίαση και ανάπτυξη διαδραστικών και δικτυακών ψηφιακών εφαρμογών. Στη σχεδίαση και ανάπτυξη πληροφοριακών συστημάτων και λογισμικού που σχετίζονται με τη διαχείριση συλλογών στην επεξεργασία και σύνθεση ψηφιακών δεδομένων για τη δημιουργία βίντεο, animation και κινούμενης εικόνας στη σχεδίαση και επεξεργασία γραφικών και κινουμένων σχεδίων για διαδραστικές εφαρμογές πολυμέσων στην παραγωγή ψηφιακών οπτικοακουστικών προϊόντων. Στην παραγωγή επικοινωνιακού υλικού στη διοργάνωση εκθέσεων, εκπαιδευτικών προγραμμάτων και άλλων πολιτιστικών και επικοινωνιακών δράσεων πολιτιστικών οργανισμών. Στην αποδελτίωση και οργάνωση αρχειακού υλικού με χρήση Η/Υ και δημιουργία Βάσεων Δεδομένων. Στην υλοποίηση ερευνητικών προγραμμάτων που σχετίζονται με το γνωστικό αντικείμενο του Τμήματος. Παράλληλα, αλλά όχι κατ’ αποκλειστικότητα, οι ασκούμενοι μπορεί να συμμετέχουν σε διοικητικό-οικονομικού τύπου δραστηριότητες του φορέα απασχόλησης. Για κάθε φοιτήτρια και φοιτητή, ο φορέας θα παρέχει θέση εργασίας (δηλ. γραφείο, Η/Υ, απαραίτητο λογισμικό, ή άλλο απαραίτητο εξοπλισμό), ώστε η ασκούμενη ή ο ασκούμενος να μπορεί να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του αντικειμένου απασχόλησης που θα της/του ανατεθεί.
Το μάθημα επικεντρώνεται σε θεωρητικά και τεχνικά ζητήματα της σκηνοθεσίας, ξεκινώντας από το στάδιο της προπαραγωγής και τη μετατροπή της σεναριακής ιδέας σε οπτικοακουστικό όραμα (ντεκουπαζ, στόριμπορντ, κτλ.), φτάνοντας μέχρι και το στάδιο των γυρισμάτων και της σύνθεσης /συναρμολόγησης των πλάνων στο στάδιο της μεταπαραγωγής και στο μοντάζ, με σκοπό τη δημιουργία σύντομων οπτικοακουστικών έργων βασισμένων στους κανόνες αφηγηματικής συνέχειας. Για τον σκοπό αυτό, δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στη λειτουργία εκφραστικών κινηματογραφικών εργαλείων, όπως η γωνία λήψης, η κίνηση της κάμερας, το χρώμα/ ο φωτισμός, η mise en scène, κ.α. και στον τρόπο που αυτά μπορούν να εξυπηρετήσουν και να αναδείξουν την αφηγηματική ιδέα. Τα θεωρητικά ζητήματα του μαθήματος εξετάζονται μέσα από την προβολή και ανάλυση ενδεικτικών παραδειγμάτων, ενώ ζητούμενο είναι και η πρακτική εφαρμογή τους σε ασκήσεις και ομαδικές εργασίες με σκοπό τη δημιουργία σύντομης διάρκειας οπτικοακουστικών έργων.
|
|
Δ Έτος 7ο Εξάμηνο
|
|
Το μάθημα εστιάζει στο Διαδίκτυο των Πραγμάτων (ΔτΠ). Συγκεκριμένα, το περιεχόμενο του μαθήματος αφορά σε: κυβερνοφυσικά συστήματα, ΔτΠ και ΤΝ (ΑΙ), το μέλλον του ΙοΤ, 4η Βιομηχανική Επανάσταση (Industry 4.0), πρωτόκολλα και αρχιτεκτονικές ασυρμάτων και κινητών επικοινωνιών, λειτουργικά συστήματα, έξυπνες συσκευές/αισθητήρες/ενεργοποιητές, πλατφόρμες Arduino και RaspberryPi, συστήματα Κινητού και Διάχυτου Υπολογισμού (ΣΚΔΥ), περιπτώσεις εφαρμογής στον πολιτισμό, τις έξυπνες πόλεις, κλπ.
Το μάθημα καλύπτει ένα ευρύ φάσμα του αντικειμένου των τρισδιάστατων γραφικών και της εικονικής πραγματικότητας. Συγκεκριμένα το μάθημα εισάγει τους/τις φοιτητές/τριες στις αρχές της εικονικής και μικτής πραγματικότητας καθώς και στης αρχές της απόδοσης σε πραγματικό χρόνο (real-time rendering). Τέλος, με τη χρήση τρισδιάστατων γραφικών και εργαλείων visual scripting οι φοιτητές/τριες σχεδιάζουν και αναπτύσσουν εφαρμογές παιχνιδιών εικονικής πραγματικότητας.
Το μάθημα περιλαμβάνει τη διδασκαλία σε: Εννοιολογική Θεμελίωση όρων βασικών όρων που σχετίζονται με τη δυνητική πραγματικότητα, Υπολογισμός-επικοινωνία-ψηφιακότητα, Υπολογιστικά μηχανήματα και νοημοσύνη, ψηφιακότητα και ηθική, κυβερνοπάνκ και δυνητικότητα, κυβερνοφεμινισμός, καπιταλισμός της πλατφόρμας, καπιταλισμός της επιτήρησης και κοινωνίες ελέγχου, αρχαιολογία των μέσων, οι πολιτικές του Διαδικτύου, οι προκλήσεις της δικτυακής κοινωνίας.
Το μάθημα αποτελείται από τις παρακάτω ενότητες: Εισαγωγή σε προχωρημένες και φυσικές διεπαφές χρήστη και συστήματα και τεχνολογίες Ευφυούς Αλληλεπίδρασης, Εμπειρία Χρήστη και σχεδιασμός διάδρασης, Συναισθηματική Υπολογιστική, Ευφυής Αλληλεπίδραση, Αλληλεπίδραση σε περιβάλλοντα Εικονικής και Μικτής Πραγματικότητας, Απτικές και πολυαπτικές διεπαφές και αντίστοιχες τεχνολογίες (π.χ. πολυαπτικά διαδραστικά τραπέζια), Συστήματα διαδραστικής χωρικής προβολής (projection mapping), Παιγνιώδης αλληλεπίδραση, Διεπαφές εγκεφάλου-υπολογιστή (brain-computer interfaces), Εξατομίκευση και δυναμική αλληλεπίδραση, Συστήματα συστάσεων και τεχνολογίες πειθούς (persuasive technologies), Διάχυτη και κινητή αλληλεπίδραση, Αλληλεπίδραση με επίγνωση πλαισίου.
Το μάθημα εξετάζει σε βάθος τη σχεδίαση και υλοποίηση των λειτουργιών ενός Συστήματος Διαχείρισης Βάσεων Δεδομένων και μελετάει προχωρημένα θέματα της γλώσσας SQL. Βασικός στόχος είναι ο εμπλουτισμός γνώσεων των φοιτητών στη δημιουργία και το σχεδιασμό εφαρμογών μέσα από Συστήματα Διαχείρισης Βάσεων Δεδομένων ανοικτού κώδικα. Ιδιαίτερη προσοχή δίδεται στην ομαλή μετάβαση από το μάθημα “Βάσεις Δεδομένων” του 3ου έτους στο συγκεκριμένο μάθημα “Ζητήματα Βάσεων Δεδομένων”.
Τα Συστήματα Διαχείρισης Περιεχομένου (Content Management Systems, CMS) είναι διαδικτυακές εφαρμογές που επιτρέπουν την online τροποποίηση του περιεχομένου ενός website. Τα CMS επιτρέπουν την αλλαγή του περιεχόμενου χωρίς να είναι απαραίτητες ειδικές γνώσεις σχετικές με τη δημιουργία ιστοσελίδων ή γραφικών. Οι αλλαγές του website μπορούν να γίνουν από οποιονδήποτε Η/Υ που είναι συνδεμένος στο Διαδίκτυο, χωρίς να χρειάζεται να έχει εγκατεστημένα ειδικά προγράμματα επεξεργασίας ιστοσελίδων, γραφικών κ.λπ. Μέσω ενός απλού browser, ο χρήστης μπορεί να συντάξει ένα κείμενο και να ενημερώσει άμεσα το διαδικτυακό του τόπο. To μάθημα εστιάζει στην κατανόηση των χαρακτηριστικών των μοντέρνων δημοφιλών CMS, με έμφαση στα CMS ανοικτού κώδικα. Επίσης στη χρήση τέτοιων CMS για τη δημιουργία διαδικτυακών τόπων με βασικές λειτουργικές προδιαγραφές, στην αλλαγή του προτύπου εμφάνισης και διάταξης websites που κατασκευάζονται με χρήση CMS αλλά και τη διαδικασία ενσωμάτωσης νέων λειτουργικών μονάδων (components) για την επαύξηση της λειτουργικότητας του website.
Στο μάθημα διερευνάται ο κομβικός ρόλος των αισθήσεων στην επικοινωνία του ανθρώπου με τα ψηφιακά μέσα. Το περιεχόμενο του μαθήματος εστιάζει: α) στις πολιτισμικές πρακτικές με τις οποίες η ψηφιακή πληροφορία αποκτά μορφή συμβατή με τις ανθρώπινες αισθήσεις (εικόνα, ήχος, δονήσεις, κ.λπ.), β) στους λόγους (discourses) κατασκευής συσκευών εισόδου πληροφορίας ως προσομοιώσεις ή μεταφορές των ανθρώπινων αισθητηρίων οργάνων (π.χ. κάμερα-μάτι, μικρόφωνο-αυτί, κέρσορας-χέρι, άλλοι αισθητήρες), γ) στους τρόπους αλλαγής της αντίληψης για τον χώρο και τον χρόνο με τη χρήση τεχνικών μέσων (π.χ. τηλε-επικοινωνίες, προσθετικές τεχνολογίες). Η συμβολή των αισθήσεων στην παραγωγή και χρήση τεχνικών μέσων όπως και οι τρόποι αλλαγής της αντίληψης για τον χώρο και τον χρόνο με τη χρήση τεχνικών μέσων, παρουσιάζονται και αναλύονται με αναφορά σε διαφορετικές επιστημονικές παραδόσεις, ιστορικές περιόδους, πολιτισμικές και καλλιτεχνικές διεργασίες. Το μάθημα αναπτύσσεται με βάση τον σχεδιασμό, την υλοποίηση και την παρουσίαση ενός συλλογικού project συνήθως με τη μορφή media walk. Στα media walks ο χρήστης περπατάει σε μια προκαθορισμένη διαδρομή βλέποντας στην οθόνη του κινητού (ή του tablet του) βίντεο που παρουσιάζουν την περιοχή στην οποία περπατάει εκείνη τη στιγμή. Σκοπός τέτοιων projects είναι ο εμπλουτισμός της πολυ-αισθητηριακής επαφής με τον περιβάλλοντα χώρο, με τη χρήση ψηφιακών μέσων, τεχνολογιών και υπηρεσιών.
Το μάθημα περιλαμβάνει: Εισαγωγή στην Κυβερνητική 1ης και 2ης τάξης, Φιλοσοφικές απόψεις σχετικά με την έννοια του «κοινωνικού ανθρώπου», Η θεωρία της αυτοποίησης στη Βιολογία και στην Κοινωνιολογία, Η λειτουργία της επικοινωνίας και η έννοια του νοήματος, από την πλευρά της σύγχρονης συστημικής θεώρησης.
Είναι γνωστό ότι από τη στιγμή που κατασκευάζεται ένα αντικείμενο, αρχίζουν οι διαδικασίες φθοράς του. Κατά τη διάρκεια των τελευταίων δεκαετιών έχει αποδειχθεί ότι, οι περιβαλλοντικές συνθήκες που επικρατούν στους εκθεσιακούς και αποθηκευτικούς χώρους των μουσείων, είναι από τους πιο κρίσιμους παράγοντες σχετικά με τη διατήρηση των συλλογών. Η ρύπανση (χημική και ηχητική), οι συχνές διακυμάνσεις της σχετικής υγρασίας και της θερμοκρασίας, ο ακατάλληλος φωτισμός είναι δυνατόν να προκαλέσουν σημαντικές φθορές στα διάφορα εκθέματα. Στο πλαίσιο αυτό, το συγκεκριμένο μάθημα έχει ως στόχο να μελετήσει τις διάφορες περιβαλλοντικές παραμέτρους που μπορούν να απειλήσουν τη διατήρηση των συλλογών και να μελετήσει τις διαθέσιμες επιστημονικές μεθόδους και τεχνικές που μπορούν να τις προστατεύσουν από τις αλλοιώσεις που προκαλούνται από την αλληλεπίδραση τους με το περιβάλλον.
Η πολιτιστική πολιτική επηρεάζει την κρατική αλλά και την ιδιωτική υποστήριξη των τεχνών και του πολιτισμού σε μία χώρα. Συνδέεται με ένα ευρύ φάσμα πρακτικών και δεδομένων, όπως η νομοθεσία σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο, η ιδεολογία περί πολιτισμού, η πολιτιστική διπλωματία, η χορηγία των τεχνών, ο πολιτιστικός τουρισμός. Το μάθημα αυτό έχει ως στόχο να εστιάσει στη σημασία της πολιτιστικής πολιτικής και τους τρόπους με τους οποίους η πολιτιστική πολιτική επηρεάζει την πολιτιστική παραγωγή και κατανάλωση/συμμετοχή στην Ελλάδα και την Ευρώπη. Φυσικά, η πολιτιστική πολιτική καλύπτει ένα τεράστιο εύρος φορέων και τομέων, από τη γλώσσα και το φαγητό, ως τη μόδα και τις κοινωνικές δράσεις. Στο μάθημα αυτό θα εστιάσουμε στον τομέα των μουσείων, παρότι αναφορές σε άλλες κατηγορίες πολιτιστικών οργανισμών θα γίνονται συστηματικά.
Το πρακτικό μέρος του μαθήματος αφορά βασικά δυο προαιρετικές εργασίες και περιλαμβάνει τη διερεύνηση εναλλακτικών παιδαγωγικών προσεγγίσεων μέσα από τη διδακτική αξιοποίηση ψηφιακών εργαλείων με σκοπό την ανάδειξη της Κριτικής Παιδαγωγικής και μιας νέας πολιτικής για την εκπαίδευση που αφορά ένα άλλο εκπαιδευτικό πλαίσιο και παιδαγωγικές προσεγγίσεις.
Το θεωρητικό μέρος του μαθήματος (που αφορά μόνο την τελική γραπτή εξέταση) περιλαμβάνει τη μελέτη μιας σειράς βασικών ψηφιακών εργαλείων που αξιοποιούνται στη μαθησιακή δραστηριότητα και στη διδακτική πράξη σύμφωνα με τις σύγχρονες θεωρίες για τη γνώση και τη μάθηση και την ανάπτυξη της κριτικής σκέψης. Το θεωρητικό αυτό μέρος αποτελείται από τα παρακάτω 12 θέματα για τη μελέτη των οποίων χρησιμοποιούνται τα αρχεία που βρίσκονται στο φάκελο «Σημειώσεις» του μαθήματος στην πλατφόρμα eClass.
Το μάθημα εστιάζει στις τεχνολογίες του Σημασιολογικού Ιστού και στο Διαδίκτυο των Πραγμάτων. Αρχικά παρουσιάζεται μια εισαγωγή στον Σημασιολογικό Ιστό (Semantic Web), το όραμα και βασικές αρχές. Στη συνέχεια παρουσιάζονται οι κύριες τεχνολογίες για δόμηση εγγράφων, περιγραφών δεδομένων και αναπαράστασης γνώσης (RDF, RDFS, OWL). Έμφαση δίνεται στην Μηχανική Οντολογιών, σε γνωστές οντολογίες και σε εφαρμογές τους στον Σημασιολογικό Ιστό. Επιπλέον θα συζητηθούν θέματα όπως α) η βασισμένη σε οντολογίες πρόσβαση σε, ενοποίηση και ανάκτηση (μεγάλου όγκου) ετερογενών δεδομένων και γνώσης (με χρήση της γλώσσας SPARQL), β) η διασύνδεση δεδομένων (Linked Data).
Η σύγχρονη πραγματικότητα της παρουσίας ποικίλων ομάδων στις δυτικές κοινωνίες που διεκδικούν αναγνώριση κοινωνικών και πολιτικών δικαιωμάτων έθεσε το ζήτημα των ταυτοτήτων στο επίκεντρο των λόγων περί της πολυπολιτισμικότητας. Το μάθημα επιχειρεί να παρουσιάσει συνοπτικά τα κύρια σημεία της συζήτησης σχετικά με την πολυπολιτισμικότητα. Επί πλέον, παρουσιάζει τη συζήτηση που διεξάγεται για την ταυτότητα στις κοινωνικές επιστήμες αναδεικνύοντας και αναλύοντας, μεταξύ άλλων: α) τη σχέση/αντίθεση ομοιότητας και διαφοράς που αποτελεί προϋπόθεση για τη διαμόρφωση της ταυτότητας β) τη σχέση/αλληλόδραση ατομικής και συλλογικής ταυτότητας, γ) το ρόλο των κατηγοριοποιήσεων, των εσωτερικών διαδικασιών αυτοπροσδιορισμού αλλά και εκείνων εκ μέρους των Άλλων, που αναπτύσσονται στο πλαίσιο του υφιστάμενου και συχνά άνισου συσχετισμού δυνάμεων σε μια δεδομένη πολιτική και ιστορική συγκυρία. Αυτή η διαρκώς μεταβαλλόμενη διαδικασία «ταυτο-ποίησης» εμπεριέχει πρακτικές, στρατηγικές και λογοθετικές κατασκευές που ενδυναμώνουν ή αντιθέτως αμφισβητούν την αίσθηση του ανήκειν σε μια ιδιαίτερη πολιτισμική ταυτότητα. Η παρουσία μεταναστευτικών ομάδων στις δυτικές κοινωνίες εντατικοποιείται στο δεύτερο μισό του 20ου αιώνα καθώς συνδέεται με τη διαδικασία της παγκοσμιοποίησης. Στο μάθημα παρουσιάζονται θεωρητικές και μεθοδολογικές προσεγγίσεις που αφορούν κυρίως τη μελέτη της μεταπολεμικής μετανάστευσης προς τη δυτική Ευρώπη και τις ΗΠA. Επιχειρείται επίσης μια εισαγωγή σε πρόσφατες ερευνητικές και θεωρητικές προσεγγίσεις που, επικεντρώνοντας στη μετανάστευση στην Ελλάδα των τελών του 20ου και των αρχών του 21ου αι., εξετάζουν τη διαμόρφωση των μεταναστευτικών ταυτοτήτων από τη σκοπιά του φύλου, η οποία αποκαλύπτει περαιτέρω κοινωνικές ιεραρχίες και σχέσεις ισχύος που εμπλέκονται στην καθημερινή αλληλόδραση μεταξύ ανθρώπων, ομάδων και θεσμών. Εθνογραφικά παραδείγματα παρουσιάζονται καθ’ όλη τη διάρκεια των μαθημάτων για να επεξηγούνται πληρέστερα τα θεωρητικά ζητήματα που τίθενται. Η διεξαγωγή του μαθήματος υλοποιείται σε δεκατρείς διαλέξεις. Ο εβδομαδιαίος προγραμματισμός των θεματικών του μαθήματος παρουσιάζεται διεξοδικά κατά την πρώτη διάλεξη και στη συνέχεια παρατίθεται στο e-class του μαθήματος.
Στο μάθημα προσεγγίζεται το θεωρητικό πλαίσιο διαμόρφωσης μιας εκθεσιακής αφήγησης. Θα συζητηθεί το γενικό θεωρητικό πλαίσιο της αφηγηματολογίας και θα εφαρμοστεί, συγκεκριμένα, στο πεδίο της έκθεσης. Επιπλέον, θα αναλυθούν όλα τα διαθέσιμα εκθεσιακά αφηγηματικά εργαλεία και θα επιχειρηθεί μέσα από την συζήτηση πραγματικών παραδειγμάτων και την πραγματοποίηση επιμέρους ασκήσεων να κατανοηθούν σε βάθος οι δυνατότητες και οι περιορισμοί καθενός από αυτά.
Το μάθημα είναι σχεδιασμένο αφενός ως μια εισαγωγή στον παγκόσμιο μη μυθοπλαστικό κινηματογράφο και τα θεωρητικά ζητήματα που σχετίζονται με αυτόν, καθώς και ως ένα μάθημα παραγωγής σύντομων βίντεο-ντοκιμαντέρ όπου οι φοιτητές θα πρέπει να αναπτύξουν μια ιδέα για μη μυθοπλαστική ταινία από το στάδιο της pre-production μέχρι το στάδιο της post-production. Θα προσφερθεί μια κριτική ματιά στην ιστορική διαδρομή και εξέλιξη μορφών μη μυθοπλαστικών ταινιών, κυρίως ντοκιμαντέρ και εθνογραφικών ταινιών, καθώς και πειραματικών ταινιών από τις απαρχές του είδους μέχρι τη σύγχρονη παραγωγή. Θα καλυφθούν οι θεωρίες του ντοκιμαντέρ και η κριτική, ηθικά ζητήματα, ζητήματα σχετικά με την διαδικασία αναπαράστασης, τις ερευνητικές μεθόδους, τη συγγραφή προτάσεων και πρακτικά ζητήματα χρηματοδότησης και διανομής.
|
|
Δ Έτος 8ο Εξάμηνο
|
|
Το μάθημα περιλαμβάνει: Η έννοια του κοινωνικού συστήματος, κοινωνίες, οργανώσεις και οργανισμοί, λειτουργικά συστήματα, Συστημική ανάλυση της σύγχρονης κοινωνίας, Το πρόβλημα της διακυβέρνησης και σύγχρονες σχετικές προσεγγίσεις, Πρακτικές εφαρμογές, αντίθετες απόψεις και ριζοσπαστικός κονστρουκτιβισμός
Το μάθημα προσφέρει μια συστηματική εισαγωγή στην ανάλυση και σχεδίαση πληροφοριακών συστημάτων, καλύπτοντας θεωρητικά, τεχνικά και μεθοδολογικά ζητήματα. Συγκεκριμένα, παρουσιάζονται οι σύγχρονες εφαρμογές των πληροφοριακών συστημάτων για τη διεκπεραίωση πολύπλοκων επιχειρησιακών λειτουργιών, τη συσσώρευση γνώσης και τη στήριξη διαδικασιών λήψης αποφάσεων. Γίνεται αναφορά σε κοινωνικά και ηθικά ζητήματα (ποιότητα συστημάτων, προστασία προσωπικού απορρήτου, πνευματική ιδιοκτησία). Επίσης, περιγράφεται το τεχνολογικό υπόβαθρο των πληροφοριακών συστημάτων (υλικό, βάσεις δεδομένων, τηλεπικοινωνίες). Έμφαση δίνεται στις σύγχρονες τεχνολογικές πλατφόρμες όπως είναι το λογισμικό ανοιχτού κώδικα, τα περιβάλλοντα νεφοϋπολογιστικής, οι κινητές τεχνολογίες. Τέλος παρουσιάζονται οι τεχνικές και μεθοδολογίες για ανάπτυξη των ΠΣ.
Το μάθημα περιλαμβάνει τη διδασκαλία σε: Εννοιολογική Θεμελίωση όρων Ασφάλειας Πληροφοριακών και Επικοινωνιακών Συστημάτων, Ταυτοποίηση και Αυθεντικοποίηση, Έλεγχος Προσπέλασης, Αποτίμηση και Διαχείριση Επικινδυνότητας Πληροφοριακών Συστημάτων, Ασφάλεια Λειτουργικών Συστημάτων, Κακόβουλο Λογισμικό, Πολιτικές Ασφάλειας Πληροφοριακών Συστημάτων. Στοιχεία Εφαρμοσμένης Κρυπτογραφίας: Κλασικές Κρυπτογραφικές Μέθοδοι, Συμμετρικά και Ασύμμετρα Κρυπτοσυστήματα, Κώδικες Αυθεντικοποίησης Μηνυμάτων, Ψηφιακές Υπογραφές, Πάροχοι Υπηρεσιών Πιστοποίησης, Υποδομή Δημόσιων Κλειδιών, Νομοθετικό και Ρυθμιστικό Πλαίσιο στην Ελλάδα. Μελέτη Περιπτώσεων σε Πολιτισμικά Πληροφοριακά Περιβάλλοντα.
Το μάθημα πραγματεύεται τεχνολογίες και μεθόδους επισημείωσης και αναπαράστασης γνώσης με έμφαση σε πληροφορία σχετική με την ευρύτερη Πολιτισμική Βιομηχανία. Εισαγωγικές έννοιες της γνώσης, δεδομένων, πληροφορίας και λογικής και λειτουργίες επί αυτών παρουσιάζονται ενώ περιγράφεται η εννοιολογική και τεχνολογική στοίβα του Σημασιολογικού Ιστού. Προσεγγίσεις οργάνωσης και υποστήριξης γνώσης με έμφαση στα μεταδεδομένα και την ταξινομία καθώς και σχετικά θέματα και προκλήσεις όπως ετερογένεια και διαλειτουργικότητα, κλιμάκωση, κ.α. συζητούνται και ενδεικτικές προσεγγίσεις παρουσιάζονται. Ενδεικτικά πρότυπα μεταδεδομένων στον πολιτισμό (DC, CIDOC-CRM, EDM ESE, LIDO, MARC) και αντίστοιχες τεχνολογίες (XML, XSL, DTD, XSLT, RDF, OWL) περιλαμβάνονται στην ύλη του μαθήματος. Το θεωρητικό μέρος του μαθήματος συνοδεύεται από πρακτική εξάσκηση στο εργαστήριο Η/Υ με τη χρήση λογισμικών πακέτων αποτύπωσης, επεξεργασίας και διασύνδεσης γνώσης και πληροφορίας τα οποία βοηθούν στην καλύτερη αφομοίωση της διδαχθείσας ύλης.
Τα ψηφιακά παιχνίδια αποτελούν σήμερα μία διαδεδομένη κοινωνική και πολιτισμική πρακτική και ταυτόχρονα ένα συνεχώς αναπτυσσόμενο φαινόμενο που χρήζει ιδιαίτερης προσοχής ως αντικείμενο διεπιστημονικών σπουδών. Παράλληλα, τα ψηφιακά παιχνίδια είναι μέρος του αναπτυσσόμενου κλάδου των δημιουργικών και πολιτιστικών βιομηχανιών που ανταγωνίζεται ισότιμα εδραιωμένους κλάδους όπως ο κινηματογράφος και η μουσική βιομηχανία. Τι είναι όμως τα ψηφιακά παιχνίδια; Ποιος είναι ο ρόλος τους στις σημερινές κοινωνίες και τον πολιτισμό; Ποιες είναι οι βασικές κατηγορίες παιχνιδιών και οι κύριες διαφορές του gameplay; Ποιες είναι οι βασικές αρχές σχεδιασμού παιχνιδιών; Τι είναι τα παιχνίδια σοβαρού σκοπού; Πως μπορούν να αξιοποιηθούν για την ανάπτυξη εμπειριών στο πλαίσιο ερμηνείας και σύνδεσης με το παρελθόν; Tο μάθημα Θεωρία και Σχεδιασμός Ψηφιακών Παιχνιδιών εξετάζει εισαγωγικά το ευρύτερο πλαίσιο της θεωρίας και δημιουργίας των ψηφιακών παιχνιδιών για να εστιάσει, αναλύσει και να συζητήσει κριτικά την εξέλιξη του φαινομένου και την επιρροή του στις κοινωνίες και τα άτομα ως ένα πολιτιστικό προϊόν. Το μάθημα έχει ως στόχο: 1) να προσεγγίσει διεπιστημονικά τον αναδυόμενο τομέα της μελέτης των «Παιγνιακών Σπουδών» (Game Studies), 2) να ενθαρρύνει τη συμμετοχή των φοιτητριών και φοιτητών με βάση τα ενδιαφέροντα, την τεχνογνωσία και την εμπειρία τους στα παιχνίδια, και 3) να μελετήσει τη δομή, τη λειτουργία, και την επιρροή των παιχνιδιών σοβαρού σκοπού στον πολιτισμό και την κοινωνία. Ιδιαίτερη έμφαση θα δοθεί στο σχεδιασμό παιχνιδιών κοινωνικού και πολιτιστικού περιεχομένου.
Το μάθημα έχει στόχο να εισαγάγει τους φοιτητές στα διαφορετικά είδη οπτικοακουστικών βιομηχανιών από τη σκοπιά τους ως business, παρουσιάζοντας τα ειδικά χαρακτηριστικά τους και τον τρόπο που οι ιδιαιτερότητές τους καθορίζουν τη διαδικασία παραγωγής τους. Αποτελούμενο από ένα θεωρητικό και ένα εφαρμοσμένο μέρος, το μάθημα επιθυμεί τη γνωριμία με τα διάφορα στάδια ανάπτυξης αυτών των βιομηχανιών και του οπτικοακουστικού έργου που παράγουν, την ανάλυση αντιπροσωπευτικών παραδειγμάτων, ενδεικτικών της ελληνικής βιομηχανίας, και τελικά την παραγωγή πρωτότυπου οπτικοακουστικού υλικού από τους φοιτητές. Πιο συγκεκριμένα, στη διάρκεια του μαθήματος συστήνονται στους φοιτητές βασικές αρχές που αφορούν τα στάδια προ-παραγωγής, παραγωγής και μετα-παραγωγής των οπτικοακουστικών έργων της κάθε βιομηχανίας και θα αναλύονται ειδικότερα ζητήματα που σχετίζονται με τη δομή τους ανά κατηγορία, καθώς και οι ιδιαιτερότητες της κάθε οπτικοακουστικής φόρμας (ταινίες μυθοπλασίας, εκπαιδευτικές ταινίες, ειδήσεις, μουσικά βίντεο κλιπ, διαφημίσεις, κτλ.). Παράλληλα, στο εφαρμοσμένο μέρος, οι φοιτητές προτρέπονται να δημιουργήσουν και να παρουσιάσουν μια εκπομπή για την προώθηση ενός προϊόντος της βιομηχανίας, καταγράφοντας τις πρακτικές δυσκολίες που πιθανόν να συναντήσουν.
Το μάθημα επικεντρώνεται στην εξέλιξη των τεχνολογιών κινούμενων εικόνων και τις πρωτοποριακές καλλιτεχνικές πρακτικές που διέπουν την πειραματική οπτικοακουστική έκφραση. Οι φοιτητές/ριες συστήνονται στην πειραματική ταινία και το βίντεο καθώς και τις εξελικτικές, εννοιολογικές και ιστορικές διαφορές και τις σχέσεις τους στο χώρο των τεχνών. Σε αυτό το πλαίσιο, εμβαθύνουν σε έργα και τεχνικές που αμφισβητούν τις παραδοσιακές αφηγηματικές και αισθητικές φόρμες, όπως η βίντεο τέχνη, οι εγκαταστάσεις πολυμέσων και τα διαδραστικά έργα. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στην προβολή, ανάλυση και κριτική προσέγγιση παραδειγμάτων πειραματικής τέχνης με κινούμενη εικόνα, με τελικό σκοπό τη δημιουργία πρωτότυπων οπτικοακουστικών εφαρμογών ή έργων, με πειραματικές μεθόδους, από τους/τις ίδιους/ίδιες τους/τις φοιτητές/ριες.
Στο µάθηµα προσεγγίζονται τα διαδοχικά στάδια δημιουργίας μιας εκθεσιακής, από τη διερεύνηση της σκοπιµότητας, τον σχεδιασμό με την αξιοποίηση της εκθεσιακής εργαλειοθήκης, έως την υλοποίηση και την αξιολόγηση. Με άξονα την υλοποίηση μιας «πραγματικής» έκθεση ως παράδειγµα, και µε παράλληλες αναφορές σε άλλα υπαρκτά ή υποθετικά παραδείγµατα δίνεται η ευκαιρία να συζητηθούν όλα τα θέµατα που σχετίζονται µε την θεωρία όταν αυτή προσεγγίζεται µέσα από το πρίσµα της πράξης.
Βασικές έννοιες αποθηκών δεδομένων και εξόρυξης γνώσης από μεγάλα σύνολα δεδομένων. Προεπεξεργασία δεδομένων, αλγόριθμοι κατηγοριοποίησης και συσταδοποίησης δεδομένων. Τεχνικές για ανεύρεση συσχετισμών για διάφορες κατηγορίες δεδομένων. Εφαρμογές των τεχνικών εξόρυξης γνώσης στον παγκόσμιο ιστό, σε πολιτισμικό περιεχόμενο και σε πολιτισμικά δεδομένα. Εργαλεία εξόρυξης γνώσης.
Το μάθημα έχει ως στόχο τη διδασκαλία του σχεδιασμού, της υλοποίησης και της αξιολόγησης των έργων πολιτισμού. Το μάθημα θα παρέχει τη δυνατότητα στους φοιτητές και φοιτήτριες που επιθυμούν να ασχοληθούν με τη διοίκηση ενός πολιτιστικού έργου, να μάθουν βασικές έννοιες για τη διαχείριση των έργων, να γνωρίσουν μεθόδους και εργαλεία που είναι απαραίτητα για την υλοποίηση και την αξιολόγηση των έργων, να διεκδικήσουν χρηματοδότηση για το έργο τους, να αποκτήσουν γνώσεις και να αναπτύξουν δεξιότητες πάνω στην οργάνωση και διοίκηση πολιτιστικών έργων, να ενημερωθούν με το θεσμικό πλαίσιο υλοποίησης πολιτιστικών δραστηριοτήτων και να αξιολογούν τα τελικά προϊόντα ή υπηρεσίες που μέσω των έργων τους θα προσφέρουν στο κοινό.
Το μάθημα διαπραγματεύεται το θέμα της online κοινωνικής δικτύωσης, της κατασκευής της ψηφιακής – ατομικής και συλλογικής – ταυτότητας και της διείσδυσης και αξιοποίησης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης (social media) σε μια σειρά από καθημερινές, υλοποιούμενες σε δημόσια περιβάλλοντα, λειτουργίες (π.χ. στην εκπαίδευση, τον πολιτισμό, την πολιτική). Αρχικά επιχειρείται μια θεωρητική εισαγωγή στην κοινωνική δικτύωση, στα είδη και την εξέλιξη των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, όπως και μια συνοπτική παρουσίαση γνωστών εφαρμογών κοινωνικής δικτύωσης. Ζητήματα όπως η κατασκευή του ψηφιακού εαυτού και της ψηφιακής ταυτότητας μέσα από την επιλογή αποκάλυψης ή την εμπρόθετη απόκρυψη στοιχείων, θέματα σχετικά με την ιδιωτικότητα και την προστασία της, τον κοινωνικό έλεγχο, τη φήμη, την αναγνωρισιμότητα, τα οφέλη κοινωνικού κεφαλαίου περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, στο πρώτο μέρος του μαθήματος. Στο δεύτερο μέρος επιχειρείται μια προσέγγιση σε θέματα που σχετίζονται με την ανάδυση νέων συμπεριφορών, όπως το cyber-bulling ή το cyber-sex, ενώ επίσης εξετάζεται η αξιοποίηση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης στην εκπαίδευση, την πολιτική, τα κινήματα και η επίδραση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης στη διαμόρφωση της κοινής γνώμης
Το μάθημα προσεγγίζει το ζήτημα των ψηφιακών εκθέσεων, ξεκινώντας από τη συζήτηση βασικών εννοιών, όπως η εικονικότητα και τη δυνητικότητα. Στη συνέχεια τίθενται προς συζήτηση ένα προς ένα τα θέματα που απασχολούν εν όψει της αξιολόγησης ή του σχεδιασμού των φυσικών εκθέσεων αντιμετωπίζοντάς τα στο πλαίσιο της ψηφιακής συνθήκης. Έτσι θα συζητηθούν ζητήματα όπως η ψηφιακή αφήγηση, η εκθεσιακή διαχείριση των ψηφιακών αντικειμένων, η αξιοποίηση της ψηφιακής αφηγηματικής εργαλειοθήκης, η επικοινωνία με το κοινό σε ψηφιακό περιβάλλον, κ.α.
Το μάθημα πραγματεύεται θεωρητικά με την έννοια του χώρου τόσο στις πραγματικές όσο και στις εικονικές του διαστάσεις. Επίσης, αναλύεται η έννοια τόπος ως βιωμένος χώρος όπως αυτή διαμορφώνεται στο πλαίσιο της πολιτισμικής θεωρίας. Στη συνέχεια εστιάζει στον τρόπο που ο πολιτισμός αποτυπώνεται στο χώρο μέσα από τις κοινωνικές και ιστορικές διαδικασίες και τα πολιτισμικά δίκτυα. Για την κατανόηση των εννοιών και διαδικασιών παρουσιάζονται παραδείγματα χώρων που λειτουργούν ως παλίμψηστα ιστορικών και πολιτισμικών πληροφοριών και δεδομένων. Τέλος, περιλαμβάνει την παρουσίαση μεθόδων (αρχειακή έρευνα, βιβλιογραφική έρευνα, συνεντεύξεις) πολιτισμικής καταγραφής του χώρου και τεχνικών οργάνωσης και αποτύπωσης των δεδομένων με τη χρήση των Γεωγραφικών Συστημάτων Πληροφοριών.Η διεξαγωγή του μαθήματος υλοποιείται μέσα από δεκατρείς θεματικές διαλέξεις. Μέρος του υλικού που χρησιμοποιείται στις διαλέξεις αναρτάται στην ηλεκτρονική σελίδα του μαθήματος. Κατά την παράδοση των διαλέξεων προτρέπεται η συμμετοχή των φοιτητών με τοποθετήσεις και απόψεις με σκοπό την κατανόηση των εννοιών και οργανώνονται ομάδες εργασίας που ασκούνται στην πολιτισμική καταγραφή του χώρου με σκοπό την οργάνωση δεδομένων και τη θεματική χαρτογράφηση.
Οι αξιομνημόνευτες εμπειρίες που αποκομίζουμε από τα σύγχρονα μέσα διάδρασης με το περιεχόμενο, όπως οι εφαρμογές κινητής τηλεφωνίας και εκτεταμένης πραγματικότητας, καθώς και τα ψηφιακά παιχνίδια έχουν στον πυρήνα τους ως κοινή συνισταμένη μια συναρπαστική ιστορία ή ένα ελκυστικό κεντρικό μήνυμα που εγείρει σκέψεις και ενίοτε καλεί σε δράση τον χρήστη. Το διεπιστημονικό πεδίο που ασχολείται συστηματικά με τη δημιουργία ψηφιακών αφηγήσεων στις οποίες εμπλέκεται και μπορεί να (συν)διαμορφώσει ο χρήστης ονομάζεται Διαδραστική Ψηφιακή Αφήγηση (ΔΨΑ). Η ιστορία της ΔΨΑ ξεκινάει από τις πρώτες απόπειρες του διαδραστικού κινηματογράφου και τα πρώτα «text adventures» για να καταλήξει στις σύγχρονες πειραματικές μορφές συμμετοχικής αφήγησης και τα αφηγηματικά παιχνίδια. Σκοπός του μαθήματος είναι να εξετάσει εισαγωγικά το ευρύτερο πλαίσιο της ΔΨΑ και να συζητήσει κριτικά τα επίκαιρα και διεπιστημονικά ζητήματα που απασχολούν τους δημιουργούς και ερευνητές αυτού του πεδίου όπως η πολυπλοκότητα, η συμμετοχικότητα, η δημιουργική κυριότητα, η ροή, η ταύτιση κ.α. Έπειτα θα εστιάσει στις πρακτικές του πεδίου μέσα από τη μελέτη και συζήτηση σύγχρονων παραδειγμάτων από τον ευρύτερο τομέα των Δημιουργικών και Πολιτιστικών Βιομηχανιών. Παράλληλα με τις διαλέξεις, οι φοιτητές θα έχουν την δυνατότητα να δημιουργήσουν τις δικές τους διαδραστικές ιστορίες και/ή αφηγηματικά παιχνίδια με τη χρήση εργαλείων ανοιχτού κώδικα, όπως το Τwine και το Βitsy.
Το μάθημα περιλαμβάνει προχωρημένα ζητήματα επεξεργασίας και ανάλυσης ψηφιακών εικόνων με κύριο σκοπό την εξαγωγή πληροφορίας σε σχέση με το περιεχόμενό τους. Το θεωρητικό μέρος του μαθήματος συνοδεύεται από πρακτική εξάσκηση στο εργαστήριο Η/Υ με τη χρήση λογισμικών πακέτων προγραμματισμού επεξεργασίας εικόνων (Octave) καθώς και ακολουθίας εικόνων με χρήση τεχνητής νοημοσύνης.
Το μάθημα περιλαμβάνει τη διδασκαλία σε: Εισαγωγή – Παρουσίαση των Στόχων του μαθήματος – Περιγραφή Ενοτήτων, Εννοιολογική Θεμελίωση του όρου «Πολιτισμική Κληρονομιά», Από την «υλική» στην «άϋλη» πολιτιστική κληρονομιά, Η Σύμβαση της UNESCO για την Άϋλη Πολιτιστική Κληρονομιά, Σύγκριση με προηγούμενες και μεταγενέστερες Συμβάσεις, Τι εννοούμε με τον όρο «στοιχείο», Αναπλαισιώνοντας τον ρόλο των ειδικών, Άϋλη Πολιτιστική κληρονομιά και «κοινότητες», ‘Αυλη Πολιτιστική κληρονομιά και ψηφιακά μέσα, ‘Αυλη Πολιτιστική κληρονομιά και τουρισμός, ‘Αυλη Πολιτιστική κληρονομιά και κλιματική αλλαγή, Παρουσίαση εργασιών, Γενική επανάληψη.
Αυτό το μάθημα εξετάζει πώς τα Κοινωνικά Πληροφοριακά Συστήματα δύνανται να προσδιοριστούν ως το πεδίο που εστιάζει στην έρευνα και μελέτη των κοινωνικο-τεχνολογικών αλληλεπιδράσεων σε διαφορετικά επίπεδα δράσης στην Κοινωνία της Πληροφορίας και της Γνώσης. Το πεδίο αυτό συνθέτει, αναπτύσσει και εξειδικεύει περαιτέρω θεωρητικές και μεθοδολογικές προσεγγίσεις και ερευνητικά εργαλεία από τον χώρο των κοινωνικών επιστημών και της πληροφορικής, καθώς και σχετικών επιστημονικών περιοχών, όπως της Επικοινωνίας και των Κοινωνικο-τεχνικών Συστημάτων, διευρύνοντας τον επιστημονικό λόγο (discourse) για τα υπό μελέτη φαινόμενα. Απώτερος σκοπός του πεδίου αποτελεί η δόμηση στέρεων θεωρητικών και μεθοδολογικών κατασκευών μεταξύ των κοινωνικών και τεχνολογικών οπτικών που υιοθετούνται, σύμφωνα με τις επιταγές της εξέλιξης των σύγχρονων κοινωνιών και των πληροφοριακών/επικοινωνιακών υποδομών, ώστε να παρέχεται η απαραίτητη γνώση και τα εργαλεία στην ακαδημαϊκή κοινότητα, την κοινωνία και την αγορά, και να μπορούν εκείνες να προσαρμόζονται στο σύγχρονο, διαρκώς μεταβαλλόμενο φυσικό και ψηφιακό περιβάλλον.
Η πολιτιστική αναπαράσταση είναι μια έννοια που απέκτησε κεντρική σημασία στον τομέα των σπουδών του πολιτισμού και των μέσων. Ο Stuart Hall, από τους θεμελιωτές της θεωρίας των πολιτισμικών σπουδών, ανέπτυξε την έννοια της κουλτούρας μέσα από την θεωρία της πολιτιστικής αναπαράστασης. Η κουλτούρα ενός κοινωνικού́ συνόλου, είπε, αφορά την παραγωγή και ανταλλαγή́ νοημάτων ανάμεσα στους ανθρώπους που απαρτίζουν αυτό το κοινωνικό σύνολο. Το κάθε κοινωνικό σύνολο, αναπαράγει, ανταλλάσσει και εγκαθιδρύει νοήματα, συνεχώς, μέσα από τις πρακτικές που αναπτύσσει. Αυτό το κάνει μέσα από συστήματα αναπαράστασης, δηλαδή μέσα από διάφορες «γλώσσες» (προφορική και γραπτή γλώσσα, γλώσσα του σώματος, των ήχων, των ρούχων, των τεχνών, των σημάτων κυκλοφορίας, κτλ). Σ’ αυτό το πλαίσιο, το συγκεκριμένο μάθημα εστιάζει α) στην ποιητική και την πολιτική της αναπαράστασης, β) στις κριτικές και ενστάσεις στην έννοια και στην λογική της, και γ) στην εφαρμογή της έννοιας ως εργαλείου για τη δημιουργία περιεχομένου σε ψηφιακά μέσα. Τα παραπάνω αναπτύσσονται μέσα από μια συγκεκριμένη θεματική την οποία επιλέγουμε από κοινού κάθε χρονιά.
|
Στο ΠΠΣ για τους εισαχθέντες φοιτητές και φοιτήτριες από το ακαδημαϊκό έτος 2019 – 20, ορίζονται οι παρακάτω αλληλεξαρτήσεις μαθημάτων με τη μορφή προαπαιτούμενων. Συγκεκριμένα, για να μπορέσουν οι φοιτητές/τριες να δηλώσουν ένα μαθήμα της στήλης (Γ) θα πρέπει να έχουν εξεταστεί με επιτυχία στο αντίστοιχο μάθημα της στήλης (Β).
| A/A (Α) | Προαπαιτούμενο Μάθημα (Β) | Μάθημα Αλυσίδας (Γ) |
| 1 | Εισαγωγή στον Προγραμματισμό | Αντικειμενοστρεφής Προγραμματισμός Ι |
| 2 | Βάσεις Δεδομένων | Ζητήματα Βάσεων Δεδομένων |
| 3 | Αντικειμενοστρεφής Προγραμματισμός Ι | Αντικειμενοστρεφής Προγραμματισμός ΙΙ |
| 4 | Τεχνολογίες Διαδικτύου | Σχεδίαση και Ανάπτυξη Ιστότοπων και Εφαρμογών Ιστού |
| 5 | Τρισδιάστατα γραφικά | Εικονική Πραγματικότητα |
| 6 | Προγραμματισμός Εφαρμογών Πολυμέσων Ι | Προγραμματισμός Εφαρμογών Πολυμέσων ΙΙ |
| 7 | Μέσα επικοινωνίας και κοινωνία | Ζητήματα Διαπολιτισμικής Επικοινωνίας |
| 8 | Εισαγωγή στις Οπτικοακουστικές Τέχνες | Σκηνοθεσία και Μοντάζ Οπτικοακουστικών Δεδομένων | 9 | Ιστορία της Τέχνης | Τέχνη με νέα Μέσα |
| 10 | Γραφιστική Ι | Γραφιστική ΙΙ |
| 11 | Εκθεσιακός Σχεδιασμός Ι | Εκθεσιακός Σχεδιασμός ΙΙ |
| 12 | Θεωρία Πολιτισμού ΙΙ | Ζητήματα Πολιτισμικής Θεωρίας και Ψηφιακού Πολιτισμού |
| 13 | Αλληλεπίδραση Ανθρώπου -Υπολογιστή Ι | Αλληλεπίδραση Ανθρώπου -Υπολογιστή ΙΙ |
| 14 | Μοντάζ Οπτικοακουστικού Υλικού | Προηγμένες Τεχνολογίες Μοντάζ |
Επίσης, για την επιτυχή ολοκλήρωση των παρακάτω μαθημάτων απαιτείται επιπλέον των κριτηρίων αξιολόγησης που τίθενται από τους/τις διδάσκοντες/σουσες στην αρχή του εξαμήνου και η υποχρεωτική παρακολούθηση του εργαστηριακού μέρους από τους/τις φοιτητές/τριες. Τα μαθήματα αυτά είναι τα εξής:
Επισημαίνεται ότι τα μαθήματα : Παιδαγωγική Ψυχολογία - ΓΕΩ 450 (5 ECTS) (Τμήμα Γεωγραφίας) , Κοινωνιολογία της Εκπαίδευσης – 467 - (6 ECTS) (Τμήμα Κοινωνιολογίας) και Γενική Διδακτική - ΓΕΩ 350 - (5 ECTS) (Τμήμα Γεωγραφίας) εντάσσονται στη κατηγορία των διατμηματικών μαθημάτων Σχολής (ΕΔΣ) {Επιλογή χωρίς περιορισμό}
